Doprawdy nie wiem, co sprawia, że po gruntownym uprzątnięciu

wszystkiego wokół, siebie samego zostawiam w spokoju…

Hej, trenerzy rozwoju osobistego!

Czy cmentarz to składowisko tych, co nie dość mocno uwierzyli w siebie?

Pora wreszcie zmilitaryzować uniwersytety!

Może tak da się obronić autorytet nauki.

Ludzie i ich obrazy

– konsekwencje wrażliwości?

Jeśli prawdą jest, że z tego, co na co dzień znamy

ostatecznie nie zostanie nawet kamień na kamieniu, to dlaczego ma dziwić, że – chyba nie tylko my, chrześcijanie – w czymś innym ostatecznej szukamy trwałości?

Ratunek społeczeństwa?

Hamulec bezeceństwa!

 

opublikowano w: „Moja Ziemia”, nr (48) 12/2020, s. 28.

Wesoły

 swąd!

 

opublikowano w: „Moja Ziemia”, nr (48) 12/2020, s. 28.

Czy ontolog to filozof

 od bytu?

Z katalogu ofert pracy: Czarno-białych

do Instytutu Historii zatrudnię. Władza.

Świńscy

pańci

Z mojego listu do Jana…(12)

(1) zapewniam Cię, że wszystko co napisałeś, z uwagą przeczytałem i to dwa razy; prawdopodobnie uznasz, że bez zrozumienia

(2) być może faktycznie jesteśmy z różnych planet – jedna z nich chyba nazywa się Zacietrzewienie; zgadnij, którą mam na myśli😊

(3) jeśli mimo powyższego, zechcesz bliżej poznawać, jakim jestem kosmitą i co myślę o rozmaitych sprawach, które pojawiają się również w naszych rozmowach, zapraszam Cię do regularnego czytania, komentowania i dyskutowania treści mojego bloga, z którego teraz – kończąc niniejszą odpowiedź – przesyłam Ci szczerze i bez złośliwości uśmiechnięte słoneczko: https://wojciechzielinski.blogspot.com/2020/12/blog-post_15.html

Umberto, wieko

i mię nuży.

Z mojego listu do Studenta (8)

„Czy rodzimy się z moralnością czy też nie”? – to pytanie zapewne stare jak świat… Nauka, poznawczo rozgrzebując rozmaite wycinki i aspekty znanej nam rzeczywistości, wskazuje chyba na to drugie. Niewątpliwie „zdobywanie […] kręgosłupa moralnego jest kwestią doświadczeń i tego jak kreuje się nasza osoba poprzez te doświadczenia”…

W pewnym sensie, chcąc nie chcąc, całe życie moralnie eksperymentujemy, na sobie i na innych, sami będąc jednocześnie materiałem takich eksperymentów… Ale filozofia pozwala jednak pytać o to, czy jest coś, co stanowi, może stanowić itd. jakiś fundament/horyzont potencjału, pozwalającego ludziom – mimo ich biograficznych i in. różnorodności – (a) budować względnie trwałe porozumienia, wspólnoty itp. i (b) dokonywać jakiegoś rozwoju, postępu moralnego itd., w wymiarze jednostkowym, społecznym itd. Niektórzy (np. Kotarbiński) mówili/mówią tu np. o moralnych oczywistościach serca, poznawczych kompetencjach sumienia itd. Oczywiście z naukowego punktu widzenia wszystko daje się, a nawet trzeba kwestionować, by uzyskiwać wiedzę możliwie najlepiej na danym etapie uprawdopodobnioną… Dla niektórych, nauka jest chyba również narzędziem wyśmiewania wszystkiego, czego z jakichś względów ‘wyśmiewacze’ być może nie znoszą, nie trawią itp. A jednak te fundamentalne, graniczne, filozoficzne zagadnienia chyba wciąż powracają – także w jednostkowych biografiach sceptyków, agnostyków i in.

Myślę, że warto w tym kontekście przywołać taką myśl ww. T. Kotarbińskiego: https://wojciechzielinski.blogspot.com/2013/10/trzeba-podwazac-wszystko.html

Zachęcam również do przeczytania i przemyślenia artykułu o naturze i kulturze, który można znaleźć pod tym adresem: Chowanna-r2016-t2-s17-28.pdf (muzhp.pl)

Zaś odnośnie filozofii Nietzschego, proszę zob. moją odp. z innej koresp. w tej sprawie: https://wojciechzielinski.blogspot.com/2020/12/z-mojego-listu-do-studenta-7.html

„Nazywam się pułkownik, profesor

doktor habilitowany, inżynier…”. No, nie przypuszczałem, że będzie miał aż tyle do powiedzenia.

Poszukuję inteligentnego drona. Takiego, który mógłby z góry

pokazać całą moją przeszłość. Abym zrozumiał teraźniejszość.

Czy to prawda, że w czasach PRL-u nawet Pan Bóg był

współpracownikiem bezpieki?

Opychamy się cudzymi słowami zamiast trawić

własne myśli i uczucia, zamiast upichcić coś samemu. (Julia Cameron)

Istnienie świadomości zera? Nie wymaga dowodu

Wystarczy, że doskwiera.

Parę luźnych myśli w nawiązaniu do wypowiedzi Studentek i Studentów

• w relacjach z innymi ludźmi uczymy się świata i (ograniczonego) zaufania do jego mieszkańców

• interesujące jest również to, jaki udział w tym poznawaniu świata i ludzi ma nasze o/czytanie (tu cytat z Umberto Eco: „Kto nie czyta, ma tylko swoje życie, a jest to, zaręczam wam, niewiele”)

• postulat etyczny, minimalistyczny, z kręgów krytycznego racjonalizmu itp.: zamiast zabiegać o abstrakcyjne dobro (tu np. idealne państwo), lepiej eliminować konkretne zło!

• ciągle mam problem z rozróżnianiem utopii, antyutopii, dystopii itp., a nawet myślę, że jeśli coś (tu: ww. rozróżnienie) jest nie dość intuicyjne i wymaga „nauczenia się”, to znaczy, że wartość tego jest praktycznie wątpliwa i przywiązywanie do niej większej wagi może być stratą czasu…; ale na wszelki wypadek sugeruję, by nie brać w tym ze mnie przykładu!😁

• warte zastanowienia jest chyba również to, że świadectwo mądrości wystawia życie – zwlekając przy tym chyba do jego (doczesnego) końca; tymczasem do kwalifikacji wykształcenia „wystarczy” spełnienie kryteriów instytucjonalnych…

Trudno nie podziwiać skuteczności nauki, widząc jak wielu wykształconych

wydała kretynów.

Jak pogodzić wolę mocy

z brakiem siły życia?

A czy ten grobowy głaz, który miał pod ziemią zamknąć

wszelką pamięć o Ukrzyżowanym, na pewno nie był kamieniem filozoficznym?

Jak można liczyć na ciepłe przyjęcie szczepionki

przechowywanej w ekstremalnie niskiej temperaturze?

Kreatywność jest sprawą ducha

a nie ego. (Julia Cameron)

Z mojego listu do Studenta (7)

Dziękuję za zainteresowanie, pozwoli Pan, że odpowiem raczej hasłowo, w punktach i posługując się cytatami:

(a) należy pamiętać o tym, że filozofia to nie żarty! – upublicznione myśli, wyartykułowane idee itd. mogą odradzać się, odżywać itp. również po długim czasie i w rozmaitych kontekstach, gdy np. trafią na intelektualnie, społecznie itp. podatny grunt

(b) cytat w nawiązaniu do powyższego: „Ostatecznie, jeśli filozof utrwala swe idee na piśmie i publikuje je, to nabierają one własnego życia i w zależności od przypadku wywierają większy lub mniejszy wpływ” (Frederick Copleston)

(c) Nietzsche intelektualnie przeżywał swoje czasy – gwałtownego rozwoju nauki i erodowania dotychczasowego myślowego porządku – jako zwiastujące, być może, jakąś nową eksplozję życia, niszczącego wszystko to, w co życie dotychczasowe przesta(wa)ło już wierzyć

(d) specyfika myśli i formy wypowiedzi Nietzschego służyła – i oczywiście do dziś ma to miejsce – wielorakim, niekoniecznie spójnym itp. interpretacjom, inspiracjom, wykorzystywaniom…

(e) znowu cytat: „jeśli w świetle wydarzeń dwudziestego wieku spojrzeć wstecz na Nietzscheańskie antycypacje nadejścia «nowego barbarzyństwa» i wojen światowych, to trudno nie przyznać, iż głębiej wnikał on w sytuację niż ci z jego współczesnych, którzy prezentowali pogodną i optymistyczną wiarę w nieuchronny postęp” (Frederick Copleston)

(f) ‘nadwrażliwcy’ bywają nieznośni lub niezrozumiali dla swojego otoczenia, a jednak okazuje się, że z czasem oddziałują rozmaicie

(g) filozoficzne preferowanie raczej wybitności niż wspólnoty, raczej jednostki niż gatunku czy rasy itd. z czasem mogło znaleźć praktyczne zastosowanie, niekoniecznie zgodne z tym, co na myśli miał sam Nietzsche

(h) takie zdanie również warte jest zastanowienia, choć zapewne pozostaje nieznośne dla szeregu wielbicieli Nietzschego lub znawców jego myśli: „W sumie, Nadczłowiek jest tym wszystkim, czym chciałby być schorowany, samotny, udręczony, lekceważony profesor Friedrich Nietzsche” (Frederick Copleston)…

(i) a jeśli przy tym wziąć pod uwagę, że Nietzsche w dzieciństwie otoczony był religią i pobożnością, to do zastanowienia jest również to, dlaczego z czasem odwrócił się od innego samotnego, udręczonego i zlekceważonego człowieka, którego kiedyś ukrzyżowano na Golgocie…

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że Pańskie pytanie o „filozofię Nietzschego i jego ideę nadczłowieka”, i o to, „czy była ona wzorem dla Hitlera w szeregu jego działań i uznaniu Aryjczyków za «rasę panów»?”, pozostaje tutaj nierozstrzygnięte…

Mówią, że to ważna osoba, więc też różne funkcje

wiszą na niej, niczym na choince bombki… Sztuczna – nie urzeka. Prawdziwa – i tak się osypie.

Nauka jest jak okulary, które jednym pomagają

lepiej widzieć świat, a innych zachwycają fasonem oprawek.

Gdzie są przyjmowane zapisy

do historii?

Również w biznesie niejeden rekin

 to młot.

Z mojego listu do Studentki (2)

Myślę, że właśnie tak: człowieka bardziej „rozwinie stos lektur faktycznie odpowiadających [jego] zainteresowaniom, z którymi potencjalnie zwiąże przyszłość”. I to chyba jest domena twórców, odkrywców itp., którzy w populacji stanowią zapewne zdecydowaną mniejszość.

Ale to jest też droga trudna – wielu wyżej wymienionych było/bywa samotnikami, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Z kolei systemowa złożoność współczesnej nauki raczej wyklucza efektywność badawczej izolacji. Oczywiście inna sprawa, że na nauce świat ani się nie zaczyna, ani nie kończy.

Z kolei maniera robienia tego, co ‘się robi’, czytania tego, co ‘się czyta’, słuchania tego, co ‘się słucha’ itd. jest oczywiście szeroko wśród ludzi rozpowszechniona – np. socjologowie mają więc o czym pisać, a np. sprzedawcy mogą handlować hurtowo…

Myślę, że wszędzie potrzebny jest jakiś umiar i świadomość tego, że jeśli będziemy tylko dopasowywać się do oczekiwań innych, to niczego twórczego do świata nie wniesiemy.

Odnośnie tego wątku: „zauważyłam, że największym haczykiem podczas czytania są moje niczym niepoparte, ale z góry wyrobione oczekiwania (rzecz jasna - wysokie), którymi już przed startem obarczam lekturę” napiszę, że ograniczanie oczekiwań zmniejsza ryzyko rozczarowań, i że choć generalizacja tej zasady może wydawać się wręcz okropna, to jednak ma ona jakiś potencjał warty rozważenia.

A w nawiązaniu do całości tej naszej koresp. jeszcze dwa skojarzenia literaturowe, proszę zob. w miarę zainteresowania:

Janusz Goćkowski, http://katalog.nukat.edu.pl/lib/item?id=chamo:518917&fromLocationLink=false&theme=nukat

Aleksander Jackowski, https://wojciechzielinski.blogspot.com/2014/01/tworcy-nieprofesjonalni-tworza-jak-czuja.html (cytat pochodzi z tej książki: http://katalog.nukat.edu.pl/lib/item?id=chamo:607446&fromLocationLink=false&theme=nukat)

A może, celem zapewnienia szybkiego tempa oraz masowości szczepień

zaadaptować odpowiednio część arsenału broni maszynowej…

Zwykle najgłośniejsze są mordy

polityczne.

A jeśli Bóg jest Miłością nie tylko

Sam przez Się, ale także przez tę miłość, jaką do życia wnoszą poszczególni ludzie… Czy przeszkodą w uznaniu, że tak również być może, jest tu moja niechęć do bycia rozliczanym z miłości?

Widok kładki życia zawieszonej w otchłani…

Czy coś jeszcze daje ci filozofia?

Twórczość? To ciągłe na swój sposób opowiadanie

o tej kompozycji czasoprzestrzeni, którą widać tylko z miejsca życia opowiadającego. Forma opowieści i jej środki wyrazu wydają się sprawą drugorzędną.

Z mojego listu do Studenta (6)

Tak, tak, wszystko dotarło, niestety, miewam czasami trudniejszy czas i odwleka się moje odpisywanie w takich dających więcej do myślenia sprawach […].

Teraz w punktach odnośnie Pańskiego pytania o ew. minusy filozoficznej itp. otwartości itp.:

(1) myślę, że wszędzie potrzebny jest umiar

(2) myślę, że jeśli pojawiają się ew. obawy, wątpliwości itp., nie należy ich lekceważyć

(3) mówi się czasami, że na filozofii można stracić rozum (a na teologii wiarę itd.) – coś w tym jest; moja śp. babcia mówiła: „nie zaglądaj tam, gdzie nie trza, bo zabraknie ci powietrza” – coś w tym jest; innymi słowy, wszelkie poznawcze itp. drążenie danego zagadnienia, problemu itd. może przynieść jego rozwiązanie, pożądaną wiedzę itd., ale – niejako w pakiecie – zawsze przynosi również kolejne pytania, wątpliwości itd.; dzięki temu dokonuje się poznawczy, cywilizacyjny itd. postęp, a czy człowiek jest przez to szczęśliwszy? – to już inna kwestia; cóż, zachciało się zakazanego owocu z wiadomego drzewa… Rdz 3, 1-24 http://www.biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=3

(4) można na to spojrzeć również przez pryzmat paradoksu nieskończonej poznawczej, analitycznej itp. podzielności wszystkiego, co może być przedmiotem naszego zainteresowania (zob. Zenon z Elei i …małe dzieci, które powtarzają pytanie „a dlaczego?”, dopóki dorośli skutecznie ich nie uciszą)

(5) umiar wspomniany w pkt. 1. powyżej jest jakimś ładem, harmonią, równowagą, spokojem… – jego odwrotnością w przedmiotowej sprawie jest jakaś wojna przeciwieństw: poznawczy obłęd i pęd „po urwistym zboczu” (por. Mt 8, 32 https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=251), albo zasklepienie się w jakiejś skorupie, zamknięcie przed światem i czekanie na lepsze czasy, czyli nie wiadomo na co…

Oczywiście powyższe jest tylko jakimś moim spojrzeniem – proszę zachować umiar w jego ew. przyjmowaniu!😊

Zaś Pańska wątpliwość dot. poznawczego „chaosu w głowie” niewątpliwie zasługuje na dłuższą dyskusję!

Z Biblioteczki Seniora: Geriatryczne qui pro quo

czyli „Rzężenie zwrotne” i inne eseje… Uwaga, nakład na wykończeniu! /źródło: wezLibrary/

Abel czy Kain - który ofiarą był

odtrącenia?

Nieczystość! Czy to jest przepis

na nieprzezroczystość?

Z mojego listu do Studentki

Dziękuję za tę refleksję! […] Odpowiem raczej luźnymi skojarzeniami😊…

Motyw wujka Karola, jako znaczącego innego, jest jakoś obecny w literaturze soc. i in. (zob. np. E. Aronson, Człowiek – istota społeczna) i chociażby w filmie – np. w polskim serialu pt. „40-latek” z lat 70. ubiegłego wieku (https://www.filmweb.pl/serial/Czterdziestolatek-1974-35865)…

Odnośnie cd. [nt. pożądanej relacji: rodzic – dziecko], niewątpliwie wciąż poszukiwana jest jakaś „uniwersalna odpowiedź” w przedmiotowej sprawie, przy czym na jednym biegunie lokuje się zapewne filozofia – gdy w swej ogólności zahacza wręcz o banał – a na drugim lokuje się nauka, wyspecjalizowana do tego stopnia, że lekceważy wszelkie próby mądrościowych jej uogólnień. Człowiek zaś, m.in. rodzic, między tymi biegunami musi jakoś sobie radzić z życiem😊…

Odnośnie pyt., „czy jest możliwe, że już kilkuletnie dziecko zdaje sobie sprawę, gdy opiekun postępuje przykładowo wbrew prawu?” – odpowiem: być może, o ile ma ono dostateczną świadomość prawną, której nabywanie – i tu znowu: być może – ‘przyspiesza’ podobnie, jak ma to miejsce w przypadku świadomości elektronicznej, informatycznej itp. małych dzieci… Innymi słowy, nie wydaje mi się, aby „konkretny nastoletni wiek” był tu bezdyskusyjnie konieczny lub rozstrzygający…

Oczywiście te moje uwagi proszę przyjmować z niezbędnym krytycznym dystansem!

„… jego mać, niech przestanie

wiać!” – tak grabienie suchych liści wznieca mowę nienawiści.

Modlisz się, prosząc o dobra rozmaite?

Nie zapominaj o treści drugiego przykazania!

Gdyby nie rozwój nauki o tysiącach płci

czyż dałoby się spisać ziemską menażerię?

Grę tego piłkarza oceniono nisko

Okazał się być tym, za kogo się podaje.

Dawaj korzyści i nie stwarzaj problemów

a dobrze ci – o, pardon! – innym z tobą będzie i nie będziesz się musiał tłumaczyć przed nimi.

Z mojego listu do Jana…(11)

Dzięki, przeczytałem z uwagą i zrozumieniem, na miarę moich możliwości😊. Nie wiem, kim jest autor artykułu, Rafał Hirsch [zob. https://businessinsider.com.pl/finanse/makroekonomia/ziobro-powiedzial-trzy-zdania-o-gospodarce-zadne-z-nich-nie-ma-sensu/8kf7en9], ale z krótkiego przeglądu sieci domyślam się, że ekonomistą lub dziennikarzem, komentatorem ekonomicznym, i że na ekonomii zna się lepiej niż ja, czy minister Ziobro. I myślę też, że powodem napisania tego tekstu nie jest ekonomia – bo po co zajmować się egzegezą wypowiedzi o gospodarce osoby, która nie zna się na niej dość dobrze, gdy wokół jest szereg bardziej kompetentnych – ale raczej jakaś ekonomiczna, czy wprost polityczna aksjologia. (Wracam do tego, o czym przy innych okazjach nie raz rozmawialiśmy). Dla Hirscha kluczowy jest wzrost gospodarczy, a dla Ziobry i innych – nie. Ot, i cała filozofia…

To mi trochę przypomina sytuację w jakimś małżeństwie, gdy mąż dziwi się, że żona chce od niego odejść, mimo że materialnie dużo na tym straci. Tymczasem dla żony, w tym przykładzie, materialny dobrobyt po prostu nie ma najwyższego znaczenia.

Prawdziwa niebiańska mądrość bowiem wydaje się być

bardzo marna, małą mieć wartość i niemal być zapomniana. Nie jest mądry ten, kto doniosłych rzeczy w sobie szuka i uwielbienia. Jakże wielu ustami tylko głosi kazania, a życiem daleko od tego odbiega. (Tomasz a Kempis)

A z tym życiem to są ciągle tylko jakieś problemy…

Czy można gdzieś skorzystać z ulgi nieistnienia?

Z mojego listu do Studenta (5)

Chyba ma Pan rację – pojęcie złotego środka jest idealistyczne, zapewne jak szereg innych pojęć o podobnym charakterze. Tym, który ów złoty środek w pełni, zawsze itd. osiąga jest, może być, chyba tylko Absolut. A można by chyba rzec także, że tenże Absolut/Bóg sam jest właśnie Złotym Środkiem!😊… Myślę, że na poziomie ludzkiego życia, działania człowieka w świecie itp., nie ma sprzeczności pomiędzy (a) możliwością permanentnego dążenia do złotego środka, właściwej miary postępowania itp., a (b) opowiadaniem się za wartościami, które określają daną stronę barykady… Oczywiście jest w tym jakiś paradoks i trudność, ale Stwórca przecież nie obiecywał, że będzie łatwo😃… Myślę, że powyższe dobrze oddaje postawa/zasada, którą przywołałem kiedyś, rozpoczynając pisanie w blogu: https://wojciechzielinski.blogspot.com/2010/09/deklaracja-na-powitanie.html …

[…]

Idealistyczne jest również wspomniane przez Pana pojęcie równości, przy czym, to co dzisiaj się z nim wyprawia – w rejestrach politycznej poprawności itp. – sprawia, że rozmaite barykady między ludźmi rosną coraz wyżej, a przy tym eskalują emocje, zanika wola otwartej rozmowy, wzajemnego wysłuchiwania racji itp. (rysunkowo tutaj😊: https://wojciechzielinski.blogspot.com/2015/01/blog-post_15.html ). Pojęcie kompromisu bywa również nadużywane, gdy np. staje się medialną itp. przykrywką dla faktycznej dominacji jednej ze stron. Swego czasu narysowałem to tak: https://wojciechzielinski.blogspot.com/2013/12/blog-post.html …

Stanowczo domagam się niezwłocznego powołania

pełnomocników do spraw równego traktowania pełnomocników do spraw równego traktowania!

Trzy razy upadał pod krzyżem…

Doprawdy trudno było upaść niżej.

Nie mogłem zasnąć przez to stado baranów

– nie wiedziałem, czy liczyć również zmechacone.

Z drogi! To przechodzi

ludzkie pojęcie.

Ach, te kurtuazje, wzajemne laudacje, pienia, komplementy, słów ornamentacje…

I kolejne akademickie spotkanie za nami.

Nie przyznawaj się do bycia miłośnikiem

mądrości. Zarzucą ci brak profesjonalizmu.

Z nadzieją wymiany myśli, podesłałem Znajomemu

link do artykułu:

https://diecezja.pl/aktualnosci/protesty-wobec-wyroku-trybunalu-konstytucyjnego-komentarz-teologiczny/

W otrzymanej odpowiedzi przeczytałem m.in., że poziom rozważań w tym artykule jest „żałośnie niski”; że „dużo w tym demagogii, brak horyzontów, taki seminaryjny typ zaślepienia”; że autor „stawia jakieś tezy, a za moment się na nie powołuje, wcześniej ich nie udowadniając”; że „zabawne jest, gdy powołuje się na logikę i wiedzę, gdzie całym swoim tekstem i logice i wiedzy zaprzecza”; że „pewnie jest wykładowcą na jakimś seminarium duchownym co niewątpliwie jest dramatem dla seminarzystów, którzy na takim poziomie są kształceni, a w konsekwencji jest to dramat dla kościoła w Polsce”; że „nie ma sensu dokonywać głębszej analizy tego tekstu, gdyż tu co drugie zdanie należałoby opatrzeć komentarzem lub znakiem zapytania”; że jest „ogromnie przykre, że tak nisko upadł kościół w Polsce, w tak krótkim czasie”…

I cóż, nie pozostało mi nic innego, jak tylko podziękować Znajomemu za opinię i pozdrowić go – z mojego ciemnogrodu. Z którego, mimo krytyki, donikąd się nie wybieram.

Z ogłoszeń drobnych: Dobrze umiem tylko

nie mieć czasu na nic. Oczekuję propozycji. Krótkoterminowych.

Zdarza mi się Alpy pomylić z Andami

Przez nadmiar podróży. Po mapie. Palcami.

Czy życie jednakowy stawia opór żyjącym?

Upewnij się, nim ludzi zmierzysz po owocach.

Czy Darwin przewidział, kiedy ludzkość

na powrót zamieni się w zwierzyniec?

Z ogłoszeń drobnych: Cwetry, getry i inne fastrygi

Szyję na wynos. Słownie.

No, to tradycyjnie: panowie na prawo

a na lewo panie… I to ma być równe tych płci traktowanie!?

Dzięki rozwojowi nauki niepomiernie wzrasta rozumienie człowieka

jako takiego. I pogarda wobec rzeczywistego.

Grube ryby

trudno zapuszkować.

 

I znowu budzą cię szeptem przesączane słowa

„Wstawaj śmieciu!”… Ciągle wcześniej wstaje, twój wewnętrzny krytyk?

Czy już zidentyfikowano wykładowcę

odpowiedzialnego za masowe usypianie studentów na zajęciach?

Wydawnictwo Niesmak poleca kolejną książkę z serii „Biblioteka

Kiczu i Zażenowania”: Alojzy Niestrawny, Zieleń na rzygowisku. Oprawa twarda, zawartość miękka. Uwaga! Nie prowadzimy sprzedaży wysyłkowej, bo niedobrze się robi już od samych zamówień. /źródło: wezLibrary/

To dopiero jest siła charakteru: mieć tak wiele okazji do myślenia

i ani razu nie ulec jego pokusie!

Z głośnika na dworcu: Pociąg osobowy z Gdyni do Katowic

– przez Gdańsk, Pruszcz Gdański, działki ogrodnicze za Pruszczem i osiedle domków za tymi działkami – odjedzie z toru trzeciego przy peronie pierwszym. Pociąg objęty jest całkowitą dewastacją miejsc. /źródło: wezPress/

Ech, życie… Co takiego zmienia się w tobie

gdy tylko inaczej zaczynasz być opowiadane?

Czy „otchłań Królestwa Niebieskiego” to wyrażenie

wewnętrznie sprzeczne?

Czy lekcje prawdziwego życia prowadzone są

także online?

Pogryzło cię sumienie? Upewnij się

czy nie ma wścieklizny.

Z mojego listu do PTS (4)

Szanowna Pani, Szanowni Państwo,

Z zadowoleniem przyjmuję – wyrażone 27 października 2020 r. – stanowisko Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (https://pts.org.pl/stanowisko-zarzadu-glownego/), ponieważ ono pozwala m.in. racjonalizować wydatki w okresie pandemii. Oto bowiem, zmobilizowany – choć z opóźnieniem, za które przepraszam – opłaciłem tegoroczną składkę członkowską, a niniejszym informuję, że kolejnych składek już opłacać nie będę, ponieważ rezygnuję z dalszej przynależności do PTS.

Do PTS wstąpiłem w 2002 roku, traktując je jako towarzystwo naukowe, i do dzisiaj cenię sobie możliwość i doświadczenie owej niemal dwudziestoletniej przynależności. Ponieważ jednak w ostatnich latach Zarząd Główny PTS coraz częściej sprawia na mnie wrażenie stronnictwa światopoglądowego lub wręcz politycznego – robiąc dokładnie to, przed czym Kodeks Etyki Socjologa, eksponowany na stronie PTS przestrzega w punkcie 40.; cyt.: „Socjologowie powinni zachować szczególną ostrożność w wyrażaniu poglądów w bieżących sprawach politycznych, gdyż wpływ własnych preferencji społecznych na wygłaszane opinie może być silny” (https://pts.org.pl/wp-content/uploads/2016/04/kodeks.pdf) – nie widzę uzasadnienia dla dalszego mojego pozostawania pod takim zarządem.

Życzę Państwu wszystkiego dobrego w dalszej działalności – wszystkiego dobrego dla naszego dobra wspólnego! – i zapewniam, że są to życzenia szczere, bo kierowane zasadą, która jest mi bardzo bliska: „ja mogę się mylić, ty możesz mieć rację, i wspólnym wysiłkiem możemy zbliżyć się do prawdy” (Karl R. Popper).

Z poważaniem,

Wojciech E. Zieliński

Oddział Gdański PTS

Czy to prawda, że gdyby aborcja nie była

w żaden sposób – również przez sumienie – ograniczana, to w obronie prawa do niej nie byłoby komu manifestować na ulicach?

Kto sieje wiatr, wznieca

burze. I płonie las. Oraz róże.

Czy cieszę się uznaniem i poczuciem przynależności?

Oczywiście! Przecież dostaję je od życia, które codziennie – jak dotąd – chce mnie widzieć przy sobie.

Czy nawoływanie do wspierania tych, którym się srebrzą skronie

nie jest jawnym aktem dyskryminowania łysych?

Hejże, akademiccy filozofowie! Uprawiacie

filozofię naukowo, chcecie, by za rozwijanie nauki wasza praca była uważana, a domagacie się dla niej uznania i przywilejów, jakby od naukowej profesji była czymś wyraźnie lepszym... Gdzież tu konsekwencja i na co liczycie? I w sprawie jakich posad się toczy to dziwne staranie?

Skoro filozoficznie wiadomo, że wszystko ze wszystkim

ostatecznie się wiąże, to cóż więcej pozostaje zarozumialcom, niż chełpienie się erudycją.

Jakże nie zabiegać o zdrowy rozsądek

w dobie rosnącego kretynienia nauki.


Zob. także: Kretynizm z oparciem

Czy zasłużę wiekopomnie

na coś ponad wieko po mnie?

Czy posthumanizm to stan, w którym

również wypasione bydlę może pełnić zacną rolę mecenasa sztuki?

Chciano, abym odniósł wrażenie

Ale nie powiedziano mi, dokąd.

Z mojego listu do Jana…(10)

To jeszcze w miarę krótko, w punktach, w ramach moich korespondencyjnych zaległości:

(1) Myślę, że nie spieramy się o fakty, ale właśnie o interpretacje.

(2) W odpowiedzi na moje słowa: „Mam wrażenie, że ten człowiek coraz bardziej gardzi własnym, wedle [auto]deklaracji: definitywnie kończącym się jestestwem, dlatego też coraz łatwiej mu przychodzi gardzenie innymi ludźmi…”, Ty napisałeś: „To co mówi […] o naszym kraju niestety jest prawdą w 100%. Nie musi niczego naciągać wystarczy że powie faktycznie jak jest. Co do tej jego diagnozy, to jaki wpływ na jego racje ma jego brak wiary w życie po śmierci?”… Otóż, ja jednak dostrzegam u ludzi jakieś aksjologiczne powiązanie ich stosunku do tego, co bieżące, ze stosunkiem do tego, co graniczne, ostateczne…; ale w żadnym razie nie wydaje mi się, abym pod tym względem był wyjątkowy. Ilustracją – przez analogię – niech będzie materiał, który znajdziesz tutaj: https://wojciechzielinski.blogspot.com/2016/04/samotnosc-pacjenta-i-lekarza.html; mowa w nim o aksjologii w spotkaniach pacjentów i lekarzy.

(3) Napisałeś: „Wszędzie, w historii, literaturze, w bieżących wydarzeniach, ci co nawołują do walki z elitą, pierwszą rzeczą którą robią to budują własną elitę, składającą się z zakompleksiałych nieudaczników, której pogarda dla społeczeństwa jest znacznie większa niż była tej pierwszej. Pokaż mi przykład z historii, z literatury, chociaż jeden gdzie byłoby inaczej. Skąd zatem bierze się to naiwne zaślepienie?”… Odpowiem krótko: Zgoda! I dlatego właśnie, ja nie widzę potrzeby hołubienia tak zwanych elit, podziwiania ludzi, którzy sami siebie nie szanują – na przykład w tym, co robią jako aktorzy na rozmaitych scenach – lub pogardzają innymi, ani nie widzę potrzeby za wszelką cenę przekonywania zaślepionych… I wszystko to skutkuje u mnie żywotem raczej pustelniczym, ale trudno.

Tymczasem więc, podziwiajmy uroki jesieni! :)

PS

Jako ciekawostkę dodam, że ostatnie zdanie miało wcześniej wersje następujące:

Tymczasem więc, podziwiajmy uroki lata!

Tymczasem więc, podziwiajmy uroki kończącego się lata!

Tymczasem więc, podziwiajmy uroki złocistej jesieni!

Nie bez przyczyny na wstępie wspomniałem o zaległościach…

:)

Nauka uczy pokory – wobec świata, wobec życia, wobec człowieka itd.

– ale tylko pod warunkiem, że nie sprzeniewierza się zasadom, które ją ufundowały; że nie podporządkowuje się ideologiom; że się nie prostytuuje…

Zaciśnij zęby i przetrzymaj bieżące trudności

Dzięki temu lepiej przygotujesz się na późniejsze, większe.

I kto by pomyślał, że noszenie maseczek

zwiększy nie tylko poziom bezpieczeństwa, ale także liczbę sobowtórów.

Czy największy ruch społeczny

to ten posuwisto-zwrotny?

Ciągle bronię się przed powaleniem na ziemię

– nie chcę, by przeze mnie poczuła się dotknięta.

Na obiad zjadłem zupę pomidorową

kotlet schabowy z kapustą i ziemniakami, dwie kiełbasy na gorąco ze smażoną cebulą oraz miskę śliwek na słodko w domowym kompocie… Niechże wreszcie podadzą mi kawę i deser!

Piszesz książkę własnym życiem

Dobrą?

Z ostatniej chwili: Intelektualny pogrom na uniwersytecie!

Jak informują osoby zbliżone do władz uczelni, wczorajsza konferencja poświęcona najważniejszym problemom współczesnej nauki, przerosła najśmielsze oczekiwania organizatorów. Już podczas ceremonii uroczystego otwarcia obrad zgromadzonych ogarnął istny szał zachwytu, gdy wiwatowano na cześć kolejno przedstawianych mówców – wybitnych specjalistów z całego świata i najbliższych okolic. Potem rozpoczęła się najważniejsza, merytoryczna część konferencji. Seria brawurowych wystąpień kolejnych prelegentów nie pozostawiła najmniejszych złudzeń co do naukowej wartości zorganizowanych obrad. Kilkugodzinną debatę, okraszoną donośnym chrapaniem umysłowo wyczerpanych słuchaczy, zwieńczyło nobliwe rzężenie najbardziej zasłużonych pracowników nauki.

/źródło: wezPress/

Z serii wydawniczej „Gotujemy smacznie”

Jeść albo nie jeść; oto jest pytanie…, czyli Omlet Szekspira – kuchenne wydanie.

I pomyśleć, że zakazany owoc z Rajskiego Ogrodu nie zdążył upaść

bo szybszy okazał się człowiek…

Robi mi się gorąco

od ciągłego dmuchania na zimne.

Czy podczas pandemii Pan Bóg mówi ludziom: "Sprawdzam, czy wiecie

co jest do zbawienia koniecznie potrzebne"?

Mówiąc: obrazy, masz na myśli te

 w męskim, żeńskim, czy nijakim rodzaju?

Nauka to jest świat odkryć i odkrywców!

Czy również przykryć i przykrywców?

Wreszcie osiągnąłem stabilność!

Gdy przygniotło mnie życie swoim butem do ziemi... 

Powiedziano futrom stanowcze: Nie!

By ukręcić łeb zagnieżdżonej wszawicy?

Bezkrytyczne podporządkowanie się władzy zwierzchników

a zarazem epatowanie własną wobec swoich podwładnych – znamię korporacyjnego ładu, czy po prostu taki gatunek człowieka?

Wiadomo, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło!

Wprawdzie doprowadzono człowieka do samobójstwa, ale potem urządzono wieczornicę na jego cześć. Ważne więc, że wszystko zakończyło się dobrze.

Dekalog z przykazaniem miłości, treść Kazania na Górze

i przebaczenie Krzyża… Etyka ewangeliczna, po prostu.

Z Podręcznika Nowoczesnej Wrażliwości Społecznej

Przeczytaj z uwagą, przemyśl, a następnie podkreśl właściwą odpowiedź:

Wnuczek miał dziadka, dziadek miał pieska, a piesek nazywał się …Murzyn. Czy teraz, dorosły już wnuczek powinien wyprzeć się dziadka – który pieska tak haniebnie nazywał – czy wystarczy, że zbezcześci dziadkowy nagrobek?…

Jakże nie podziwiać uniwersytetu, który konsekwentnie wykuwa swą jakość

na kształt i miarę swych elit.

W którym roku będzie przypadać setna rocznica

rządów obecnej władzy i reformowania przez nią wymiaru sprawiedliwości?

„Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5, 29)

Wciąż tak uważam. Mimo zgiełku otoczenia. I zupełnej ciszy w tle…

Sprostowanie. Uprzejmie informujemy, że w ogłoszeniach

duszpasterskich, które zostały wyemitowane po głównym wydaniu wczorajszego dziennika, podano nieprawidłowy numer konta bankowego, na które należy dokonywać opłat za możliwość wysłuchiwania wspomnianych ogłoszeń. Prawidłowy numer konta zostanie pokazany na pasku u dołu ekranu, dzisiaj po południu, gdy zadzwonią dzwonki na rozpoczęcie koronki. /źródło: wezPress/

Dwie „długie” myśli z krótkiego opowiadania

pt. „Czy warto wybijać zęby” (Ludwik Górski, Lubię być szczęśliwy, Warszawa 1968, s. 7-9):

Pierwsza, że „człowiek jest jak gazowa latarnia: gdy zapalisz – świeci”.

Druga, że „życie jest jak wagon kolejowy. Wagon pędzi, pędzi w dal i życie pędzi w dal. Tylko że wagon jest kolejowy, a życie jest ludzkie. I wagon, kiedy jest na bocznym torze, nie szarpie, a człowiek odstawiony na boczny tor szarpie, szarpie się w sobie”…

Czy słusznie napisałem, że te myśli są długie?

Trzeba to wreszcie stwierdzić z absolutną stanowczością, że nie tylko czytanie

ale również pisanie całych książek jest zbyt czasochłonne i w końcowym rozrachunku kompletnie bezużyteczne. W związku z powyższym, postanowiłem ograniczyć się do pisania samych tytułów. Do lektury kolejnych zapraszam już wkrótce!

ZG PTS znowu nadaje!

Na temat „robotnic i robotników, pracowniczek i pracowników”, dziękując „obywatelkom i obywatelom”, wskazując „Polki i Polaków” oraz rolę, jaką odegrali „socjologowie i socjolożki, w tym członkowie i członkinie”… (zob. Oświadczenie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego w związku z czterdziestą rocznicą utworzenia „Solidarności”).

W Oświadczeniu najważniejsze? Że ma rodzaj nijaki.

Z cyklu „Zagadki różanego ogrodu”

Dokończ zdanie, nie używając wulgaryzmów: Ma z natury takie liście, które błyszczą za … .

Mój plan na życie?

Życie.

Czy każdy kolejarz ma pociąg

do stacji?

I pomyśleć, że najwięcej miejsc wiecznego spoczynku

jest w alejach niezasłużonych…

Buraki na starcie?

Niech wygra najlepszy!

Czy brak starań o stawanie się kimś

nieuchronnie prowadzi do stawania się nikim?

Z widokówki funeralnej

Pozdrawiam i do zrobaczenia!

Czy to prawda, że długotrwałe przebywanie na świeżym powietrzu

może prowadzić do utraty przytomności wirtualnej?

Z mojego listu do Jana…(9)

Ten wywiad pięknie pokazuje różnicę między totalitaryzmami: faktycznym i rzekomym. Gdybyśmy mieli faktyczny, to ten aktor, i jemu podobni, zajmowałby się aktorstwem, albo by siedział (tudzież już leżał😊). Tymczasem wraz z innymi politykuje przeciwko władzy, podobnie jak gromada z przeciwka politykuje na tej władzy cześć; i obie strony robią to bezkarnie…

Ale klucz jest chyba także w tym fragmencie wypowiedzi: „Od dziecka wiedziałem, że po śmierci nie ma nic. Nie liczę więc, że będę się zapisywał moimi czynami na to, co jest po śmierci”… Mam wrażenie, że ten człowiek coraz bardziej gardzi własnym, wedle powyższej deklaracji: definitywnie kończącym się jestestwem, dlatego też coraz łatwiej mu przychodzi gardzenie innymi ludźmi…

Sugeruję unikanie takiego towarzystwa!😊

Praca jałowa? Ważne

że naukowa!

Ustaw się przodem do władzy. Może władza

da ci miejsce na przedzie.

Z serii wydawniczej pt. „Wielkie Dzieła

Literatury Fachowej”: Przemysław Rus, Pralka.

Czy w powiedzeniu „żarty na bok!” chodzi o to

że ma z drogi ustąpić ten, kto jest właśnie jedzony?

Czy samotność jest ceną

bezinteresowności?

Niełatwo jest zwalczać moralną zgniliznę

jeśli ta w swej obronie zręcznie trąci myszką. 

W nocy z poniedziałku na środę, w miejscowości Aua

pod Pasyżem, grupa nieznanych sprawców dokonała brutalnego napadu na mlecze. Policja poszukuje świadków zdarzenia, wyznaczono nagrodę za wskazanie napastników. Podejrzewa się, że za atakiem stoją okoliczni chłopi, niezadowoleni z gwałtownego wzrostu tudzież nadmiernego zarostu niechcianych porostów. /źródło: wezPress/

Czy udane życie to takie, po którym

aż chce się umierać?

Gdzie można pozyskać grant na zamianę ludzkości

w radosny zwierzyniec?

Czy coś jest większą przeszkodą wiary we wszechmoc Boga

niż trud godzenia się z Jego wolą?

Z biblioteczki poligloty: "Glutem

w Mordę!" Rozmawiamy po sąsiedzku 

Gdzie jest zejście z drogi, nazywanej „niefart”?

Czy da się je zamknąć, za sobą, skutecznie?

Że stworzył niebo i ziemię, to jeszcze rozumiem

Ale kosmos!?... Chyba z zamiłowania do przesady.

Z wydawniczych reminiscencji: Żuchwa dzieciom

czyli jak rozmawiam, kiedy jem

Czy czasy w pełni ekologiczne, to takie

w których nawet bydło walczy o prawa człowieka?

Cóż komu po książkach, zmuszających do myślenia

skoro jednym słowem nie potrafią doń zachęcić.

Kidane Tumelo Miluba – północno-afrykański wieśniak

z plemienia Papaciupa, uczestnik – w roli tragarza i przewodnika – ekspedycji Johna H.T. Scotta (1753-1807) z Brytyjskiego Towarzystwa Miłośników Dzikich Zwierząt; celem ekspedycji (1801-1802) było sprawdzenie doniesień o pojawieniu się w dorzeczu Nilu wielu zwierząt o nieproporcjonalnej długości lewych kończyn; wyprawa Scotta nie dostarczyła jednoznacznych dowodów występowania wspomnianych anomalii, została jednak zapamiętana, głównie za sprawą olbrzymiego krokodyla wytropionego przez K.T. Milubę; 7-metrowej długości gad, ważący prawie 900 kilogramów, miał lewe łapy niemal dwukrotnie dłuższe od prawych, co utrudniało mu przemieszczanie się zwłaszcza po piaszczystym brzegu rzeki; po zbadaniu i opisaniu cech anatomicznych, zwierzę zostało wypuszczone na wolność; rycina przedstawiająca krokodyla w towarzystwie Miluby, Scotta oraz członków jego wyprawy – przez wiele lat, wraz z innymi pamiątkami i trofeami eksponowana w siedzibie BTMDZ – zaginęła w czasie drugiej wojny światowej; postać K.T. Miluby została odnotowana na kartach historii nauki oraz literatury pięknej. /źródło: wezLibrary/

Bóg Budowniczy. Kolei

Rzeczy.

Czy to prawda, że szczury nie cierpią

każdego, kto się z nimi nie ściga?

Czy w łagodności krainie

łagodniej podkłada się świnie?

Dlaczego myślisz, że nie wiem, czym jest

piekło. Przecież noszę je zawsze przy sobie.

Cóż jest w tym do przyjęcia trudnego

że się gani moralność Kalego!?

Z nowości wydawniczych

Jak zostać bzdurmistrzem - poradnik samorządowca

Odnoszę wrażenie, że życie

mnie unika.

Czy coś daje więcej podstaw do lekceważenia wiedzy naukowej

niż znajomość społecznych procesów jej powstawania?

Z testu wiedzy o historii XX wieku

W jakich latach stolicą Polski był Radoskór?

Anonimowość recenzji? W moim przekonaniu

to zwyczajna ściema - zbiurokratyzowana głupota, która jedynie stwarza pozory naukowości i obiektywizmu, ale także umacnia hipokryzję społecznych, m.in. akademickich relacji, a samych recenzentów uwalnia od ciężaru cywilnej odwagi i poczucia moralnej odpowiedzialności za to, co i w jaki sposób piszą o pracy innych.

W restauracji. – Proszę o szklankę soku

ale z niedowierzaniem. – Że Pan je razem z sokiem, czy w ogóle dostanie?

Czy jakaś sprzeczność tkwi w tym, że dotkliwemu brakowi

poczucia własnej wartości – codziennie wzmaganemu przez otoczenie – towarzyszy brak jakiejkolwiek potrzeby tej wartości udowadniania?

Brawo! Ustanowiłeś kolejny rekord dziennej liczby kroków

Niewielkich dla ludzkości.

Kobieta, mężczyzna, bazyliszek, chupacabra, potwór z Loch Ness

yeti, smok wawelski… A płci co nie miara.

Niełatwo wyzwolić się z toksycznego związku

z samym sobą.

Ostateczne NIE, powtórzone przez Boga, po słyszanym wcześniej

od życia i ludzi… Czy takie jest twoje wyobrażenie piekła?

Nie zgadzam się na: leworządność / praworządność

Co skreślisz?

Nie musisz umieć robić wszystkiego. Wystarczy jedno

ale rób to dobrze! A jeśli ja dobrze umiem tylko niczego dobrze nie robić, to, czy to też się liczy?

Czy ciągłość życia właśnie na tym polega

że jedno rośnie w siłę, niszcząc szanse drugiego?

Zbieraj punkty, aby móc wymieniać je

na nagrody! Udzielaj polubień, abyś też przez innych mógł być polubiony! Zapraszaj do kontaktu i poszerzaj swoje grono znajomych, by zbudować wraz z nimi relacyjny kapitał!… Co, nie stosujesz się do takich zaleceń? To czego ty jeszcze szukasz na uniwersytecie!? Prawdy?

Puścić bąka mimo uszu

łatwiej niźli koło nosa.

Tyle konkursów na intratne posady

i ani jednego na mądrego człowieka?

Efekty miłości? Wzajemne poznanie

- w całej rozciągłości.

Co myśleć o rzekomej oryginalności autora

uznawanej za taką przez samych ekspertów?

Polska ludowa, czy salonowa

- wybór socjologiczny, czy aksjologiczny?

Cóż po wielkiej nauce, gdy w pamięci pozostawia

tylko małych ludzi.

Ma same mocne strony

Z wyjątkiem skromności.

Czy mogę po swojemu żyć we własnym kraju

jeśli pozostałych nie znam nawet z mapy?

List pożegnalny zostawił w ogrodzie

„Nie wyobrażam sobie dalszego życia. Bez”.

To sztuka niełatwa: wiedząc nie wszystko

zawsze wiedzieć lepiej od innych.

Komentarze w LinkedIn:
https://www.linkedin.com/posts/wojciech-edmund-zieli%C5%84ski-34504196_to-sztuka-nie%C5%82atwa-wiedz%C4%85c-nie-wszystko-activity-6682187307434438656-XJ6l

Astronauci przed startem, niczym urzędnicy z biura

- gdy czekają w fotelach, aż wybije piętnasta.

Wysłuchali Państwo audycji, zatytułowanej „A pocałujcie wy mnie wszyscy w d…”

Na kolejny odcinek cyklu zapraszamy jutro o tej samej porze.

Chcesz, by obchodziły mnie twoje sukcesy

A właściwie, dlaczego?

W moim pojęciu, wiedza naukowa jest jedynie swego rodzaju

racjonalnym wykwitem życia, ulokowanym między stanem nieświadomego bytowania niekoniecznego-czegokolwiek a logosem-wszechkonieczności-czyli-mądrością-boskiego-absolutu. Jako taka, wiedza naukowa przydaje się jedynie pomiędzy owymi biegunami – które można oczywiście ponazywać inaczej – nie jest potrzebna ani temu, co bytuje nieświadomie, ani temu, co jest przeciwległą pełnią mądrości.

Filozofia może pełnić rolę światłowodu – łącznika wiedzy naukowej z tym, co splata nieświadome oraz pełne w człowieku. Przy czym, im bardziej próbuje konkurować z nauką, tym bardziej staje się gadatliwa. Im bardziej zaś przybliża do siebie owe bieguny nieświadomego bytowania i absolutnej mądrości, tym bardziej sama pozostaje milczeniem…

Postscriptum

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że powyższa wypowiedź zostanie przez niektórych uznana za spekulatywny, niczemu niesłużący bełkot. Inni, być może, odnajdą w niej drobiny sensu, ale zanim zechcą je uznać, sprawdzą, kto jest jej autorem, jakie ma wykształcenie, jaką pozycję zajmuje na przykład w rankingu cytowań, i dopiero na tej podstawie ocenią ewentualną wartość słów zapisanych powyżej. I niewątpliwie w gronie osób, które trafiwszy tutaj zechcą chwilę o tych słowach pomyśleć, ujawnią się jeszcze inne, rozmaite, może także trudne do przewidzenia postawy. Czy z powyższego płynie zatem jakaś konkluzja? Drogi Czytelniku, jeżeli jeszcze tu jesteś, sformułuj ją sobie w postaci dla Ciebie najbardziej wygodnej…


Komentarze w LinkedIn:
https://www.linkedin.com/posts/wojciech-edmund-zieli%C5%84ski-34504196_w-moim-poj%C4%99ciu-wiedza-naukowa-jest-jedynie-activity-6680390541898739712-lzkC

Chrześcijan można poniewierać, bo za zło

własnym złem nie odpłacą… Ot, i taka pośród ludzi różnica.

Spróbuj, mimo wszystko, radzić sobie z życiem

Ono dobrze sobie poradzi bez ciebie.

Z mojego listu do Studenta (4)

Przyjmując w dobrej wierze to, co – na temat bieżących opóźnień w obowiązkach studenckich – Pan w obydwu listach napisał, uważam, że nie tylko nie ma Pan za co (zwłaszcza mnie) przepraszać i czego się wstydzić, ale wręcz, że to Pan mógłby uczyć innych odpowiedzialności, pracy z myślą nie tylko o sobie, szacowania priorytetów wobec przeżywanych trudności życiowych itp. Tak to odbieram. A studia i edukację, które sprowadzają się do uzyskiwania kolejnych stopni bez oglądania się na innych i na dobro wspólne, uważam za paliwo społecznej degrengolady, która zdaje się postępować, także w naszym najbliższym otoczeniu… Innymi słowy, materiałem własnych studiów proszę uczynić również opisane przeżywanie pandemii i jej konsekwencji w Pana świecie życia, a uzyskane w ten sposób doświadczenie i kompetencje pozwolą Panu tym bardziej cieszyć się dyplomem, który w stosownym czasie zapewne Pan wypracuje.

Czyń dobro i miłuj bliźniego!

No, chyba że nie chcesz uchodzić za wariata.

Ależ oczywiście, że należy uczyć się od mądrzejszych

Tylko, jak takich rozpoznać pośród wykształconych!?

Na co ty właściwie liczysz, człowieku, oblewając

kolejne egzaminy z posłusznego myślenia!?

Gdy jakość kształcenia głównie procedurami stoi

trudno się dziwić, że stoi.

Niech żyje Pierwszy Sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej

Zjednoczonej Nauki Powroźniczej!... O, pardon... Coś chyba jednak pomyliłem w tej nazwie...

Jakże nie podziwiać mądrości natury, która w zmaganiach

z człowiekiem używa głównie jego własnych wytworów.

Czy w kościele ciężar grzechów maleje

gdy rosną datki składane na tacę?

Porządny człowiek ciągle cofa się przed czymś

na drodze do swych celów, by kogoś nie pokrzywdzić, a taki amoralny maszeruje wprost do celu dziarskim krokiem, depcząc po drodze i serca, i skrupuły. (Tadeusz Kotarbiński)

Zob. m.in.

http://lewicowo.pl/sprawy-sumienia-zagadnienia-etyki-niezaleznej/

Co rusz gdzieś słyszę narzekania na niemądre

czy wręcz głupie społeczeństwo, które pozwala na sprawowanie władzy ludziom myślącym tylko o jej sprawowaniu i czerpanych z tego korzyściach. Irytująca jednak jest konstatacja, że owi, od innych światlejsi, zatroskani obywatele narzekający na nieobywatelskie społeczeństwo, to również ci, którzy w minionych latach robili akademickie kariery, byle jak przy tym kształcąc studentów, w przekonaniu, że większość z tychże w ogóle nie powinna studiować, bo to zwykłe matoły – plewy, które z powodu braku egzaminów wstępnych na studia zawczasu nie zostały odsiane. Nie mniej irytujące jest spostrzeżenie, że zarazem owi zdegustowani społeczeństwem narzekacze domagają się dzisiaj ze strony ciemnego, krytykowanego przez nich ludu, uznania dla własnych osiągnięć, eksperckości i rzekomego autorytetu… Doprawdy nie wiem, na co liczą ci dziwni ludzie.

Dodam jeszcze, że „byle jakie” kształcenie, o którym mowa powyżej to takie, które docelowo na straty spisuje studentów, którzy „i tak sobie nie radzą”, przy jednoczesnym czerpaniu profitu z faktu ich pozostawania studentami dopóki to tylko możliwe. Ów profit, najogólniej mówiąc, polega na posiadaniu odbiorcy edukacyjnego przekazu… Wszak posiadanie takowego odbiorcy pozwala utrzymywać zatrudnienie i dochody nadawcy.

Za jakie grzechy karą jest piekło

własnych myśli?

Czy ludzie najbardziej światli to ci

którzy sami sobie świecą swoim własnym przykładem?

Zebrały się: poprawność polityczna, erudycja

i stetryczenie - kolejna akademicka dyskusja za nami!

Nauczyciel, który dał się sponiewierać i ukrzyżować?

I to ma być wzór dla przyszłych ludzi sukcesu!?

Życie nie daje mi spokoju

- ciągle się domaga, abym szukał jego sensu.

„Piekło jest puste, a wszystkie diabły są tutaj”…

Dziwić się tym słowom, że dochodzą z gmachu, który przypomina hałdę ubitego żużlu?

Jaka mechanika sprawia, że koła

wzajemnej adoracji obracają się bez oporów i zwolnień?

Zlecenie dla pomocnika znajomego tapicera: Niech gąbki druh twój

mi odnowi, obicie w sieni niech zmieni.

Jakże nie polecać uniwersytetu,

skoro jest jedyny w bliskiej okolicy.

Boża gimnastyka kojarzy mi się głównie z uginaniem

Karku.

Cóż warte jest życie, które nikomu

i niczemu nie służy.

Czyjej miłości wiedza zazdrości

mądrości?

Ależ oczywiście, że o powiązaniach nie może być mowy

- tylko głupcy pośród elit widzą święte krowy.

Czy wyodrębniono już gen Syzyfa?

Chętnie poddałbym się stosownej ekstrakcji.

Czym jest tak zwana kultura obrazkowa, w której

– jak wielu twierdzi – dzisiaj żyjemy? Och, to bardzo łatwo wyjaśnić. Przykładowo, jeżeli poszukujesz właściwego znaczenia terminu „menda”, już nie musisz – jak niegdyś – wertować papierowego słownika,

ani nawet zaglądać do internetowej Wikipedii. Wystarczy bowiem, że włączysz telewizor, albo spojrzysz na okładkę jakiegoś tygodnika. Tam niewątpliwie ujrzysz zobrazowaną mendę, a zapewne rychło zaczniesz też dostrzegać różne jej odmiany: polityczną, artystyczną, dziennikarską, naukową, prawniczą i inne…

Z mojego listu do Jana…(8)

No, to po kolei:

Cyt.: „Ja dopiero od Ciebie dowiaduje się, że autor to dr czy prof.

Po prostu zapominam o przeczytaniu tego kto jest autorem i to jest niewątpliwie mój błąd”

- a ja tu nie widzę żadnego błędu! / zob. https://wojciechzielinski.blogspot.com/2012/03/gdyby-ktos-mnie-zapyta2.html

Cyt.: „Co do filozofii to nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi? Wytłumacz, co masz na myśli”

- nie wiem, czy potrafię wytłumaczyć; widzę to tak: masz papiery filozoficzne […], ale gdy rozmawiamy, jest wszystko (ekonomia, politologia, socjologia, sztuka, historia itd.), tylko nie filozofia; jeśli chodzi o to, że traktujesz ją specjalistycznie, to rozumiem, szanuję itp. – do takiej potrzeba kompetentnych dyskutantów-specjalistów; a jeśli jednak nie chodzi o ‘specjalistykę’, to ja z kolei nie rozumiem, dlaczego filozofii nie praktykujesz!?...

Nie zrozum mnie źle. To może wyglądać na jakieś osobiste ‘przytyki’, ale dla mnie powyższe wątpliwości są bardzo istotne i wręcz systemowe, ważne społecznie itd. – filozofia jest w papierach, dyplomach, posadach, stopniach i tytułach naukowych, czasopismach itd., a gdy przychodzi do zwyczajnej rozmowy z posiadaczami ww. walorów, nie widzę jej w praktycznym zastosowaniu… Coś, co kwintesencję może mieć w praktycznej mądrości, zatrzymuje się na szczeblach specjalistycznej drabiny, czasem dziwiąc się, że podcina ową drabinę ktoś, komu ona przyda się po prostu na opał… Chyba wszystko, co do tej pory napisałem jakoś wiąże się z tą kwestią… Nigdy nie znalazłem zrozumienia i takowego chyba już się nie spodziewam😊…

Wybacz, że milczę, gdy pytasz mnie

o depresję - to z obawy, że jest zaraźliwa.

Zanim uznasz, że to mistyk

sprawdź, czy nie chrapie.

Czy pomiędzy chęcią bycia chcianym

a niechęcią do bycia niechcianym, jest jakiś złoty środek doskonałej obojętności? Czy da się na nim stanąć, utrzymać życiową równowagę, czy jest tylko bezwymiarowym punktem, ideą, myślą, której niepodobna uchwycić się trwale? A też, co lub kogo miałaby ta obojętność obejmować? Jeśli powiem, że każdego, wszystkich i wszystko, to czy na pewno pomieszczę w tym samego siebie?

No jasne, że trudno poważnie traktować Dekalog

skoro nie zawiera żadnych przypisów, ani spisu literatury.

Czy bezwarunkowe poddanie się życiu powiększa nasze szanse

utrzymania się przy nim?

Jakże inaczej potoczyłyby się losy świata

gdyby lekcji pokory wobec jego żywiołu, nie niweczyła bezsilność wobec głupoty jego niektórych mieszkańców.

Z mojego listu do Jana…(7)

Dziękuję, wybacz, ale przeczytałem tylko nagłówki; jeżeli facet z doktoratem pisze w „Polityce”, że polityka PiS doprowadziła do rozbicia społecznej solidarności, to znaczy, że doktorat robił chyba na księżycu – gdzie być może taką solidarność kiedyś widział. I też wybacz, że powtórzę to, co już kiedyś mówiłem: gdzie u Ciebie jest filozofia?… Jeżeli tylko tam, gdzie są naukowe tytuły i środowiskowe adoracje, to znaczy, że żyjemy na różnych planetach.
Serdeczności i do usłyszenia😊

Czy stopnie i tytuły naukowe są syntetycznym wyrazem

zdobytej mądrości, czy skutecznym narzędziem ukrywania jej braku?

Czy na pewno nigdy nie doświadczyłeś

choćby najmniejszego dobra? Czy na pewno nigdy nie wyświadczyłeś choćby najmniejszego dobra? I czy na pewno nie wierzysz, że Bóg jest Miłością?

Wciąż zmierzam do wywarcia na świat

dobrego wpływu. I wciąż doświadczam wsparcia - spychania do odpływu.

Obawiam się pandemii naukowej rozpusty…

Bo, co się stanie, gdy tak zwana socjologia publiczna zacznie papugować bałamutne domy, a jej popychacze odnajdą się w roli alfonsów?

Coraz mniej dla elit pochwał i laudacji

- jakże nie mieć obaw o stan demokracji!?

Pleciesz z własnych myśli kaftan bezpieczeństwa

Zawiążesz na szyi i będzie jak ulał?

Z mojego listu do Jana…(6)

Dzięki i gratuluję szekspirowskiej publikacji!
[Reminiscencje Festiwalowe. 23. Festiwal Szekspirowski, https://pl-pl.facebook.com/PolskieTowarzystwoSzekspirowskie/]

Później może trochę więcej poczytam, tymczasem przejrzałem zdjęcia. Jednak wizualnie nie pociąga mnie taka sztuka anatomiczno-fizjologiczna, a jako ignorant mam swobodę opinii. W czasach, gdy fotografia teatralna była mniej precyzyjna, nie trzeba było oglądać choćby śliny i pryszczy aktorów.

Serdeczności

Co rusz gdzieś ocieram się o ludzi wybitnych

Jaka maść łagodzi skutki takich otarć?

Mam serdeczną prośbę

Do osób, które będą o tym decydowały, aby już nie wyłączano kamery skierowanej obiektywem w stronę prezbiterium. Chcę znowu pójść na wieczorną mszę świętą – do pokoju z telewizorem – nie mogąc być fizycznie obecnym w kościele. Niech to dobro, jakim jest stały internetowy przekaz tego, co się dzieje w świątyni, nie okaże się dobrem tylko tymczasowym. Tymczasowe – oby jak najkrótsze i jak najmniej, mimo wszystko, bolesne – niech okażą się jedynie te paskudne wirusowe okoliczności, które sprawiły, że tak wiele i tak gwałtownie pozmieniało się w życiu społecznym, a więc także w życiu Kościoła.

Oto, sam lub wespół z domownikami, stoję, siedzę, leżę lub klęczę przed ołtarzem, na którym sprawowana jest Eucharystia. Modlę się w domowym kościele – w czasie rzeczywistym i we własnej parafii. To jest bycie u siebie!, choć fizycznie niekiedy w dużym oddaleniu od miejsca, w którym byłbym osobiście, gdyby możliwości na to pozwalały. To nie jest to samo, co oglądanie transmisji uroczystych mszy z Watykanu, Częstochowy, Krakowa, Warszawy… Nie umniejszając tamtym i nie kwestionując wagi religijnego ich przeżywania, wolę bliskość na co dzień znanego mi miejsca; wolę obecność i widok mojego parafialnego, „zwykłego” księdza, o którym wiem, że podobnie jak ja i inni ludzie z kościelnych ławek, przyszedł tu nie tylko z przyzwyczajenia, nie tylko z racji pełnionego tu obowiązku, ale przede wszystkim z powodu wyrażanej w ten sposób wiary – wiary w Boga, której kościelnym i społecznym wyrazem jest pośród innych pełniona liturgia. Jej otwarty i stały internetowy przekaz – możliwość przyjścia na mszę „do pokoju”, przed pracą, albo po jej zakończeniu, a może i w trakcie jakiejś pracy domowej, gdy fizyczne dotarcie do świątyni, ze względów czasowych lub innych po prostu nie byłoby możliwe – sprawia, że parafialny kościół tym bardziej staje się wspólnym miejscem parafian. I to jest wspólna czasoprzestrzeń Kościoła! – zwielokrotniona pandemicznymi uwarunkowaniami dzisiejszej doby – czasoprzestrzeń, której w moim przekonaniu nie wolno zlekceważyć lub zgubić, gdy codzienne realia w jakimś sensie „wrócą do normalności”.

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że – gdy wspomniany do normalności powrót nastąpi – szereg argumentów zgodnym chórem wyśpiewa potrzebę fizycznego powrotu wiernych do murów świątyni i niezgodę na organizacyjną relatywizację praktyk religijnych. I od razu jedna, bynajmniej nie bardzo głęboka, ale zwyczajnie prozaiczna kwestia przychodzi mi na myśl, gdy piszę te słowa. Otóż pamiętam, jak wiele lat temu – w czasach, gdy telewizyjne transmitowanie mszy miało dopiero swoje początki – koleżanka w mojej obecności zapytała księdza, jak ma się zachować, gdy podczas domowego uczestnictwa w mszy transmitowanej, organizm zmusi ją do skorzystania z toalety i gdy w tejże znajdzie się akurat wtedy, gdy zadzwonią dzwonki na Podniesienie… Nie pamiętam, jak na to pytanie odpowiedział rzeczony ksiądz, ale pamiętam, co sam wówczas pomyślałem – nie mówiąc tego głośno, bo o zdanie nie byłem pytany: „Dziewczyno, jaki ty masz z tym problem!? Idź do łazienki skoro musisz i zrób to, co tam masz do zrobienia!”… Domowy udział w mszy świętej nie zawiesza przecież praw przyrody, a dzwonki, śpiewy czy suplikacje da się słyszeć także w parafialnym „toi toiu”. Innymi słowy, zwykła fizjologia sprawia, że wierni odchodzą czasem sprzed telewizora tak, jak też muszą czasem wyjść z kościoła „z racji siły niższej, która bywa siłą wyższą”. Ale dlaczegóżby przy tej okazji właśnie na ów internetowy przekaz mszy w czasie rzeczywistym nie spojrzeć jako na coś dobrego, głębokiego i religijnie wychowawczego. Skoro domowej „mszy na żywo” – tak, jak tej na żywo spełnianej w kościele – nie mogę lub nie chcę sobie tak po prostu zatrzymać i odtworzyć później, to znaczy, że jeśli na żywym udziale w niej mi naprawdę zależy, muszę inne sprawy jej podporządkować; i chociażby wyłączyć telefon. Czy trzeba tu dodawać, że jeśli komuś na takim żywym udziale w mszy nie zależy, to przecież z jej powodu nie pójdzie ani do kościoła, ani do wspomnianego pokoju z telewizorem?

Reasumując, dostrzegam wielką wartość i wychowawczy potencjał w tym, co z powodu pandemii stało się „konieczną możliwością” – prezbiterium parafialnego kościoła na wyciągnięcie ręki dostępne we własnym domu to przestrzeń domowej modlitwy, ale też ewangelizacji i możliwości kształtowania postaw religijnych i moralnych, oraz działań i zachowań z nimi powiązanych; przestrzeń, która aż prosi się o w przyszłości szersze, nie tylko ściśle liturgiczne wykorzystanie. Nie obawiam się, że później – gdy profilaktyczne obostrzenia ustąpią – zabraknie ludzi w „prawdziwym” kościele, choć podejrzewam, że po obecnym czasie już nie wszyscy, którzy mogliby, faktycznie do niego powrócą. Czy nie warto więc zawczasu pomyśleć o tym opisanym wyżej dobru Internetu? A on, działając przecież w obie strony, daje chyba już teraz możliwość założenia i wykorzystania także wirtualnej tacy; takiej, która – nie zastępując tradycyjnego konta bankowego parafii – byłaby w obsłudze bardziej uproszczona. Ta prawdziwa taca, wiklinowa lub inna, nadal przecież będzie potrzebna, ale czy na pewno stanie się pełniejsza, gdy zabraknie wspomnianej na wstępie kamery?

[Wojciech E. Zieliński, Mam serdeczną prośbę, "Na Rozstajach", 2020, nr 5-6 (335), s. 10.]

W coraz szybszym tempie topnieje lądolód!

Dziwić się, że wzrasta niepokój bałwanów?

Wypłynął

na gębie.

Z historii polskiej muzyki rozrywkowej

Czy Dwa plus Jeden to Ich Troje, czyli Raz, Dwa, Trzy: Marek, Grechuta i Wacek - Tercet Egzotyczny?

Spotykam kolejnych apostołów dobroczynności

Nie wiem, kto z nich jest Judaszem.

Bywa, że swe życie oddaje za bliźnich

ale też potrafi zmieścić w sobie bydlę... Co zatem jest miarą wielkości człowieka?

Czy to nie dziwne, że prymusi odbierają pochwały

bez słowa sprzeciwu, a złym baletnicom przeszkadza nawet to, że właśnie w taki sposób są określane?

Z czego żyję? Z przyzwyczajenia

To mało?

Bóg, ludzie wokół, ty sam, czy los i okoliczności

a może jeszcze coś innego – kto właściwie lub co sprawia, że uważasz, iż starzeje się i marnuje potencjał twego dobra, a świat kształtują, owszem wykształceni, kretyni?

Jedni mówią, że to fałszywa gnida, ale inni

że jednak prawdziwa. A to jakaś różnica?

Gdy trwoga, to

do bloga?

Może ktoś by wreszcie wyjaśnił, jak to było

z tą Zemstą, i czy Fredro na pewno nie był nietoperzem...

Czy w rankingu osób, które tobie źle życzą

na pierwszym miejscu na pewno nie ma ciebie?

Liczył na więcej. Skończyło się

Wieńcem.

„Nie przejmuj się swoją rolą, bo i tak cię wy…”

- i pomyśleć, że tej radzie żaden wirus nie straszny.

Skąd bierzesz nuty do muzyki

twojego wnętrza?

Czy sztuczna inteligencja dowiedzie kiedyś

że historia ludzkości została spreparowana?

Na krzyża widok krzyczą, że wraca ciemnogród

umysły prześwietlone własnymi pustkami...

Mydlmy

się!

Nie mam zaufania do ludzi, którzy mówią to

czego większość chce słuchać.

Gdzie jest najbliższa stacja uzdatniania

wody święconej?

Z ogłoszeń drobnych: Wzbudzam niechęć

Nie spodziewam się propozycji.

Czy ufać uczelni, która chwali się prymusami

skrzętnie ukrywając listę samobójców?

Odzienie gwiazdy dostają

za ile rozebrań?

Czy istnienie cmentarzy dowodzi

zawodności procedury życia?

Niesiesz w sobie pamięć siebie…

Dobrą?

Czy nadgorliwość jest gorsza

od faszyzmu? Myślę, że tak. I dotyczy to także edukacji w czasach zarazy. Oto, stało się dzisiaj wręcz wymogiem intelektualnego savoir vivre’u odmienianie przez przypadki pouczenia, że tymczasowa przerwa w funkcjonowaniu szkół i uczelni, to nie ferie, ale czas nie mniej intensywnej pracy, tyle że w organizacyjnie zmienionej formule. I trudno temu pouczeniu nie przyznać słuszności. Ale problem, jak zwykle, dotyczy miary. Na jednym biegunie lokuje się bowiem – niewątpliwie wymagająca ciągłego przezwyciężania – pokusa totalnej laby, bumelki i szkolnego tumiwisizmu. Ale na biegunie przeciwległym bryluje idiotyczna około-dydaktyczna histeria, zaklinająca „rzeczywistość realną”, by – drogą nauczania online – zamieniła się bez strat w wirtualną. Przodują w niej, obok jak zwykle dyżurnych prymusów aktywizmu, zwłaszcza kontrolerzy cudzej pracy – zawsze gotowi do pouczania kontrolowanych, rozmaici skrupulanci i biurokraci-szczególarze, w głowach których roi się chyba jakieś bezrozumne przekonanie, że w ludzkim świecie nie ma miejsca na jakikolwiek nieład, przerwę lub rozproszenie. Tymczasem, pomiędzy jedną a drugą skrajnością – właśnie w obecnym stanie wymuszonego spowolnienia edukacyjnego pędu do niewiadomo czego – jest miejsce na zwyczajną refleksję i spokojne działanie. Działanie teraz odpowiednie dla pandemicznie zmienionych priorytetów i refleksję chociażby nad stanem ludzkiej wiedzy, rozwijanej i przekazywanej w szkołach i uczelniach. Czyż to bowiem nie owa wysoko rozwinięta wiedza pozwala właśnie jakoś radzić sobie z pełzającym po świecie zagrożeniem ludzkiego życia i zdrowia? I czyż to nie ona wytworzyła wcześniej możliwości skutecznego pełzania?

Uwaga na niechęć do życia

- grozi wzajemnością!

Czy moralność ma jakieś barwy odporne

na etyczne rozcieńczalniki?

Z życzeń dla ministra właściwego resortu

Niech się trzyma chłop morowy!

Wychować dziecko na dobrego człowieka, zdolnego

do życia z wewnętrznym spokojem. Możliwe?

Zaufanie Bogu, że jest po obydwu stronach życia…

Absurd wiary?

Wszystko, co nie wieczne, przemija?

Czemuż więc nie świętość czynić celem dążeń.

Nie mam pewności, czy owi aktywiści klimatycznej histerii

którzy wieszczą rychły koniec znanego nam świata, to te same osoby, grupy, środowiska, które innym ludziom zarzucają gatunkowy szowinizm i staroświeckie przywiązanie do biblijnego porządku wartości. Wszak, jeśliby tak było, czyż nie powinny raczej zacząć cieszyć się z nadchodzącej zmiany i z tego, że wreszcie rządy nad światem przejmie jakiś mądrzejszy, bo nieludzki gatunek?…

Czy harcmistrz Boruch

to druh ustatkowany?

Gazy nadętych sycą wielbicieli

(Śpiewać na melodię psalmu).

Z haseł krzyżówkowych na kilka liter: Niedościgniony mistrz

piosenki stękanej.

Jesteś w pełni sobą, kiedy wszystkim wokół

zazdrościsz wszystkiego?

Nie-wszystko, co nie-dobre, nie-dzieje się przeze mnie

Niepotrzebne skreślić.

Jednych tylko śmiechem, a innych z uśmiechem

- czyżby nie tak ludzi traktowało życie?

Czas płynie, a życie stoi w miejscu...

Czyżby nie wiedziało, gdzie powinno się udać?

Jak pozyskać jeden procent podatku

od organizacji niepożytku publicznego?

Euro-p-euro l-iber-ales!?

Wodolejstwo znał już Tales.

Ach, kimże jest człowiek, by o nim pamiętać

gdy diabłu oddany na jego kuszenie...

Są towarzystwa, które bywają zgodne

tylko w milczeniu.

Bę-dziesz leżał! Bę-dziesz siedział! Bę-dziesz wisiał! Bę-dziesz

łysiał! – skandowali z nadzieją, że się ziści choć jedno.

Znane jest to odkrycie, że problemy sercowe

nieraz wiodą do zdrady, czasem zaś kończą życie.

Czy do pomyślenia jest życie utkane

z marzeń o swym niezaistnieniu?

Z haseł krzyżówkowych na kilka liter: Wiernych rzesze

z kasy czesze.

Ponoć sam Bóg daje łaskę wiary

Lecz, czy samodzielnie ją także odbiera?

Tales – hydrotechnik, znany głównie z tego

że zwodował arche patriarchy Noego.

Czy Bóg w swej wielkoduszności

czasem ustępuje miejsca diabłu?

Czy coś lepiej wyraża doświadczenie pustki

niż milczenie o niej?

Owszem, każdy kij ma dwa końce

ale czy dlatego też o życiu czasem słychać, że kijowe?

Ja sądzę, że sądzę; ty sądzisz

że sądzisz; on/ona/ono sądzi, że sądzi; my sądzimy, że sądzimy; wy sądzicie, że sądzicie; oni/one sądzą, że sądzą… Czy to jest prawidłowa odmiana sądownictwa w Polsce?

Wyjaśnij zagadkę, starczy na to chwilka

Kim był Razykilek noszony przez wilka?

Czy to mądre, by złorzeczyć Bogu za zawody

cierpiane od ludzi?

Doprawdy zadziwia wielkość tego świata

Tak dla krzyżowanych, jak i dla krzyżujących - miejsca wszystkim zapewnia dostatek.


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Nauka - produkt wyobraźni

jej przedstawicieli?


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Eksperymenty myślowe? Owszem, pozwalają filozofom

rozstrzygać problemy zasadnicze. I uwalniają ich od zajmowania się rzeczywistymi.


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Zagadka z dziedziny wojskowości

Po szwadronach czas na drony. Walą w cel, nie w … .

_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Ponoć szczęście sprzyja lepszym

A nieszczęście bije gorszych?


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Pierwszą rocznicę pracy twórczej masz już

za sobą, czy dopiero przed sobą?

_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Czasem sobie myślę, że Wszechmoc Boża najpełniej wyraża się

w dostarczaniu dowodów Swego nieistnienia... Bo, czy coś pod tym względem może Jej dorównać?


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Cóż po czyjejś chęci bycia neutralnym

jeśli zgody na to nie dają sąsiedzi.


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Zamierzasz piąć się, by stanąć na ramionach olbrzymów?

A spróbujesz podskoczyć?


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Nie dziwię się parlamentarzystom, którzy zasypiają podczas obrad

Mają ułatwione liczenie baranów.


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Z notatnika skrupulanta: Czy jeżeli w jakimś miejscu

przebywam sam na sam ze sobą, to jestem tam sam jeden, czy jednak jest nas dwóch?

_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Z mojego listu ws. wyborów do Zarządu OG PTF

Odpisuję po kilku dniach zastanowienia – dziękuję za dobre słowo i zaufanie, i przepraszam, ale nic z tego😊.

Do pełnienia tej funkcji potrzeba wiary w sens podejmowanego wysiłku oraz wiary w siebie, a u mnie – po latach pracy na UG – już chyba niczego takiego nie ma😊. Bezinteresowność filozoficznego dyskutowania widzę jeszcze wśród niektórych osób, które niegdyś mnie uczyły, oraz wśród młodzieży na zajęciach i to jest bardzo budujące, ale pomiędzy jednym a drugim dostrzegam przede wszystkim skupienie delikwentów – rozmaitych lokalnych i przyjezdnych mądrali – na zbieraniu punktów do dorobku itp. I kompletnie nie interesuje mnie obsługiwanie ich pod tym względem poprzez organizowanie im odczytów w Towarzystwie😊. Mam za sobą ‘kilkunastoletni epizod’ współtworzenia i prezesowania PTFT. Mój pomysł na rolę i sposób działania Towarzystwa – mniej widowiskowy, za to bardziej dyskusyjny i seminaryjny – nie znalazł jednak dostatecznego zrozumienia i akceptacji, więc też już od lat w tym towarzystwie mnie nie ma. Ono samo jednak działa bardzo sprawnie, pełniąc kulturalną rolę na środowiskowej mapie. A ponieważ we mnie nie ma też ducha walki😊, to w ew. roli Przew. nie widziałbym sensu rywalizowania OG PTF z PTFT. Nie widzę również sensu forsowania własnej ww. wizji towarzystwa w tutejszym akademickim środowisku osób wszystko wiedzących lepiej, a przy tym bardziej tytułowanych itd. Myślę nawet, że ew. moje przewodniczenie OG PTF większość przyjęłaby z rozbawieniem, albo zażenowaniem😊.

Mówi się nie bez racji, że nasze myśli kształtują nasze życie. Cóż, nie prosiłem się o takie jak wyżej, ale takie nabyłem, więc ich w sobie nie duszę😊.

Urok dualizmu? Kobiety, które nadal

chcą być kobietami, i mężczyźni, którzy nadal chcą być mężczyznami.

_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.

Dzisiaj wielu socjologów pracuje na zmiany

Społeczne.


_______________
Wojciech Edmund Zieliński, Aforyski, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2021.