Niniejszym chciałbym tylko krótko przypomnieć

tę moją deklarację wiary, rozumu i uśmiechu:

https://wojciechzielinski.blogspot.com/2011/10/gdyby-ktos-mnie-zapyta.html.

Dzięki twoim staraniom wszystko jakoś się trzyma…

I dlatego ciągle nic nie może się zmienić?

Drodzy Studenci i Dyplomanci psychologii, socjologii i pokrewnych kierunków!

Jeśli zastanawiacie się, jaki projekt badawczy podjąć, może zasadne będzie spojrzeć między innymi na pytanie następujące: Jakie motywacje, doświadczenia osobiste, osadzenia społeczne itp. itd. charakteryzują ludzi i zbiorowości, od których niektórzy uczą się wyśmiewania chrześcijan, i jakie uzasadnienie ma hołdowanie takiej postawie. Rzetelność takiego badania niewątpliwie przyczyni się do rozwoju nauki w jej wybranym zakresie, a samych chrześcijan być może wytrąci z ich nieuprawnionego dobrostanu. Jeśli jednak nie chcecie lub nie możecie takiego badania podjąć, może warto równie uważnie przyjrzeć się i przeanalizować, co jest tego powodem.

Radio? Niby odbiornik

A samo to głosi, o co nikt go nie prosi.

I tu, podobnie jak wcześniej

zdjęcie namalowanego przez moją żonę obrazu rzeźby wykonanej przed laty przeze mnie:

Zob. także: Trzy w jednym

Zarzucają ci powierzchowność…

Ci, których nic z powierzchni ziemi nie zetrze?

Chciałbym tą drogą uprzedzić ewentualne nieporozumienia

ja nie należę do Rady Doskonałości Naukowej. Co najwyżej, do koła marności życiowej.

A ile jest tego złego, co na dobre

wyszło bokiem?

Z cyklu „Wielkie parafrazy literatury pięknej”

— No, co jest, do cholery, z tym samolotem!?

Z książki pod tytułem: Mały krążek. Rzecz o chłopcu i rurze.

Wciąż nie możesz się odnaleźć?

Zatem, spróbuj się wynaleźć.

Ostrożnie z nauką, bo rozbija związki!

Przyczynowo-skutkowe.

Tylko jaja i jaja!

Zarodek egoizmu wydreptał z kurnika?

Trzy w jednym

Na zdjęciu jest obraz, a na obrazie rzeźba.

Zdjęcie zrobiłem niedawno, a rzeźbę dawno. Zdjęcie jak zdjęcie, a rzeźba jak rzeźba – niespecjalnie mi się podoba. Za to bardzo podoba mi się obraz rzeźby, namalowany przez moją kochaną żonę, Wiolę. Może spróbuję wrócić do rzeźbienia.

Zob. także: I tu, podobnie jak wcześniej

Rządzić chce niejednym krajem

Kto? Urszula na Wynajem?

Czy da się wpłynąć

nie wypływając?

Trudno kochać ludzi

którzy nie dają się lubić.

Niesprawiedliwość? Chyba jest tym, na co niektórzy

skarżą się milczącemu Bogu.

Czy ład zielony jest pod spodem

czerwony?

Przeczuwał, że czeka go coś wielkiego

Doczekał się okazałego grobowca.

Gdy naród wybrany

to wszystko mu wolno?

To nie są wory do naśladowania

Pod oczami. Od niespania.

Pomyśl. Jeszcze kilkadziesiąt godzin i znów będą święta

Potem kilkadziesiąt kolejnych i będzie już po nich… Ile awantur urządzisz na tle przygotowań?

inri

Czy przemilczanie to najlepszy sposób

unikania konfrontacji z niewygodną treścią?

Z cyklu „Krótkie dialogi filozoficzne” (2)

— Co robisz w śmietniku?
— Szukam sensu gnicia.

Spoglądasz w lustro i myślisz

że nie znasz człowieka?

Nie zazdroszczę rybie ości

ale twórcom – ich twórczości.

Droga przez ciemną dolinę?

Zapewne nie ma bezwzględnej długości.

Znam takich, którzy nad wszystkim potrafią się pochylić

I niczego nie dotknąć.

Taki komunikat bywa darem losu

„Skończył się i nie ma już więcej bigosu”.

„Zabiłbym Ciebie, Boże – gdyby to tylko było możliwe

– żeby mieć pewność, że ludzkie życie nie ma żadnego sensu”... To wyraz diabelskiego knowania czy granicznej desperacji człowieka?

Mam wrażenie, że największym zmartwieniem

niektórych wierzących w życie wieczne jest to, jak przeczekać doczesne.

Chcesz, abym bez dyskusji przyjmował twoje zdanie?

Udowodnij najpierw, żeś jest równy Bogu.

Z ogłoszeń branżowych: Umeblujemy

nie tylko kuchnie. Na początek w ofercie: zielony blat!

Nie spiesz się z porównywaniem do biednego Hioba

Może nadarzy się lepsza okazja.

Twierdzisz, że to czas, który wycięto ci z życiorysu

Czyżbyś w ów czas nie istniał?

Gdy brakuje soli

niektórzy pieprzą.

Bo czymże są słowa, jeśli nie słowami?

Biegną powietrzem, ale kamienia nie zranią. (Tomasz a Kempis)

Czy opuszczone kościoły odżyją w roli

świątyń Zielonego Ładu?

Obracam się wśród ludzi dumnych z uprawiania nauki

Może kiedyś ujawnią, jakich dokonali odkryć.

Starzejące się społeczeństwo? A cóż się dziwić

skoro medycyna i prawo – bo przecież nie moralność – trzymają ludzi na siłę przy życiu.

Istotną wagę międzygatunkowych relacji dostrzegam w zawartości

– obiadów i kolacji.

Slalom

alejką?

Czy to nie przesada, by przez całe życie

ćwiczyć rolę trupa?

Bezgraniczna wiara w Boga może być zgorszeniem

dla wierzących bogom.

Z notatnika kierowcy: Czy wystarczy siedzieć z boku

żeby wszystko wiedzieć lepiej?

Mam poczucie bycia!

Wypraszanym z życia.

Napisz przełożonym o życiowych komplikacjach

ograniczających twoje możliwości bardziej zaangażowanej pracy, a gotowi oskarżyć cię o naruszenie ich strefy komfortu.

O Bogu myślę z nadzieją, że wspiera

Choćby z zagranicy. Bezsilności.

Lata mijają, a ja wciąż nie mogę osiągnąć

poziomu nieskrywanej znakomitości tych, wśród których pracuję…

Oferta w rubryce komentarzy do kolejnego odcinka

małżeńskiego vloga w YouTube:

„Czy żona Pana terroryzuje? Sprawia Pan wrażenie całkowicie podporządkowanego i wycofanego… Jestem terapeutą rodzinnym z wieloletnim stażem. Kontakt ze mną – w podpisie. Proszę się ratować! Pozdrawiam”.

„I pamiętaj! Pan Bóg prędzej wybacza

niż ludzie. Dlatego jest Panem Bogiem”. (Ksiądz Antoni, U Pana Boga za miedzą, 2009)

Z notatnika małżeńskiego

Źle, że wzdycham, źle, że prycham… Czy, że wciąż jeszcze oddycham?

Z cyklu „Manifesty filozoficzne”

Człowieku, zrezygnuj z racjonalności, oddaj miejsce różnorodności!

Zawsze chcesz być pierwszy

Z brzegu?

I znowu krzyczysz

Żeby nie płakać?

Dywan ma do mnie pretensje, że patrzę na niego z góry

żyrandol – że nie zwracam na niego uwagi, okna – że dla mnie są przezroczyste, a łóżko – że je wykorzystuję… Czuję, że jako człowiek coraz bardziej zawadzam rzeczom.

Oczekujesz, że znajdę drugie dno tego tekstu?

Dziękuję, wystarczy mi jedno.

Wzruszam się na myśl, że cierpienie można uznać

za błogosławieństwo. Ale przecież Chrystus w Ogrójcu też nie uległ rozpaczy.

Drodzy Studenci, jeżeli przeraża Was możliwość

zakwestionowania tego, czego dotychczas nauczono Was o tolerancji, płciowości, moralności, migracjach, ekologii, losie zwierząt, wiedzy naukowej, religii, demokracji itp. itd., to chyba znaczy, że zostaliście ideologicznie zindoktrynowani i boicie się otwartego krytycznego myślenia… Czym zatem dla Was jest uniwersytet?

A wystarczyłoby przecież odrzucić pierwsze

przykazanie Dekalogu – o ileż więcej można by osiągnąć!