Gdy zmiarkował, że najpewniej nie przydam się

w rozwoju jego kariery, przestał mi przesyłać świąteczne życzenia… Ot, po prostu, serdeczny pragmatyk.

Wszystko tak pięknie poukładane

że aż nie do użytku.

Czuję się wybrany

Do dna.

A gorące dyskusje o katastrofie ekologicznej…

Czyż nie podgrzewają i tak już ciepłego klimatu?

Podziwiam pragmatyzm tych akademickich filozofów

którzy zamiast fatygować się czynieniem dobra, wolą konferować o istocie zła.

Kimże właściwie uczyniłeś człowieka

– koroną czy wirusem stworzeń?

Niektórzy ciągle próbują przekonywać

że wiara chrześcijan powinna być ich sprawą prywatną. A czy prywatną sprawą było też Ukrzyżowanie?