„Otóż decyzjonizm, jak już sama nazwa wskazuje, kładzie nacisk na decyzję podejmowaną wobec przedmiotu zainteresowania. Przedmiotem tym, w przypadku decyzjonizmu aksjologicznego, jest właśnie wartość – jako taka, lub określona jako obiekt budzący zainteresowanie organizujące myślenie i działanie podmiotu. Jako stanowisko akognitywistyczne, decyzjonizm nie rozstrzyga o ontycznym charakterze wartości, a jeśli są one w jakimś sensie obiektami rzeczywistymi, nie wyklucza także ich obiektywnej poznawalności. Decyzjonizm – podkreśla cytowany już Friedo Ricken – po prostu widzi ostateczne kryterium sądów wartościujących w decyzjach, «które racjonalnej krytyce mogą być poddane co najwyżej w sensie ograniczonym». Jako reprezentant tego stanowiska wymieniany jest Max Weber, czego potwierdzenie zdają się dobrze ilustrować następujące m.in. słowa tego autora: «Zależnie od przyjęcia ostatecznego stanowiska, dla jednostki jedno będzie diabłem, a drugie Bogiem i jednostka musi się zdecydować, które z nich jest dla niej Bogiem, a które diabłem»”.
Więcej w: Wojciech Zieliński, Decyzjonizm aksjologiczny w etyce i teorii społecznej. Zarys problemu, w: Nauka, świat, człowiek. Księga poświęcona pamięci Ireny Szumilewicz-Lachman, red. W. Krajewski, Gdańsk 2005, s. 303-315.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz