„Nie przejmuj się swoją rolą, bo i tak cię wy…”

- i pomyśleć, że tej radzie żaden wirus nie straszny.

Skąd bierzesz nuty do muzyki

twojego wnętrza?

Czy sztuczna inteligencja dowiedzie kiedyś

że historia ludzkości została spreparowana?

Na krzyża widok krzyczą, że wraca ciemnogród

umysły prześwietlone własnymi pustkami...

Mydlmy

się!

Nie mam zaufania do ludzi, którzy mówią to

czego większość chce słuchać.

Gdzie jest najbliższa stacja uzdatniania

wody święconej?

Z ogłoszeń drobnych: Wzbudzam niechęć

Nie spodziewam się propozycji.

Czy ufać uczelni, która chwali się prymusami

skrzętnie ukrywając listę samobójców?

Odzienie gwiazdy dostają

za ile rozebrań?

Czy istnienie cmentarzy dowodzi

zawodności procedury życia?

Niesiesz w sobie pamięć siebie…

Dobrą?

Czy nadgorliwość jest gorsza

od faszyzmu? Myślę, że tak. I dotyczy to także edukacji w czasach zarazy. Oto, stało się dzisiaj wręcz wymogiem intelektualnego savoir vivre’u odmienianie przez przypadki pouczenia, że tymczasowa przerwa w funkcjonowaniu szkół i uczelni, to nie ferie, ale czas nie mniej intensywnej pracy, tyle że w organizacyjnie zmienionej formule. I trudno temu pouczeniu nie przyznać słuszności. Ale problem, jak zwykle, dotyczy miary. Na jednym biegunie lokuje się bowiem – niewątpliwie wymagająca ciągłego przezwyciężania – pokusa totalnej laby, bumelki i szkolnego tumiwisizmu. Ale na biegunie przeciwległym bryluje idiotyczna około-dydaktyczna histeria, zaklinająca „rzeczywistość realną”, by – drogą nauczania online – zamieniła się bez strat w wirtualną. Przodują w niej, obok jak zwykle dyżurnych prymusów aktywizmu, zwłaszcza kontrolerzy cudzej pracy – zawsze gotowi do pouczania kontrolowanych, rozmaici skrupulanci i biurokraci-szczególarze, w głowach których roi się chyba jakieś bezrozumne przekonanie, że w ludzkim świecie nie ma miejsca na jakikolwiek nieład, przerwę lub rozproszenie. Tymczasem, pomiędzy jedną a drugą skrajnością – właśnie w obecnym stanie wymuszonego spowolnienia edukacyjnego pędu do niewiadomo czego – jest miejsce na zwyczajną refleksję i spokojne działanie. Działanie teraz odpowiednie dla pandemicznie zmienionych priorytetów i refleksję chociażby nad stanem ludzkiej wiedzy, rozwijanej i przekazywanej w szkołach i uczelniach. Czyż to bowiem nie owa wysoko rozwinięta wiedza pozwala właśnie jakoś radzić sobie z pełzającym po świecie zagrożeniem ludzkiego życia i zdrowia? I czyż to nie ona wytworzyła wcześniej możliwości skutecznego pełzania?

Uwaga na niechęć do życia

- grozi wzajemnością!

Czy moralność ma jakieś barwy odporne

na etyczne rozcieńczalniki?

Z życzeń dla ministra właściwego resortu

Niech się trzyma chłop morowy!

Wychować dziecko na dobrego człowieka, zdolnego

do życia z wewnętrznym spokojem. Możliwe?

Zaufanie Bogu, że jest po obydwu stronach życia…

Absurd wiary?

Wszystko, co nie wieczne, przemija?

Czemuż więc nie świętość czynić celem dążeń.

Nie mam pewności, czy owi aktywiści klimatycznej histerii

którzy wieszczą rychły koniec znanego nam świata, to te same osoby, grupy, środowiska, które innym ludziom zarzucają gatunkowy szowinizm i staroświeckie przywiązanie do biblijnego porządku wartości. Wszak, jeśliby tak było, czyż nie powinny raczej zacząć cieszyć się z nadchodzącej zmiany i z tego, że wreszcie rządy nad światem przejmie jakiś mądrzejszy, bo nieludzki gatunek?…

Czy harcmistrz Boruch

to druh ustatkowany?

Gazy nadętych sycą wielbicieli

(Śpiewać na melodię psalmu).

Z haseł krzyżówkowych na kilka liter: Niedościgniony mistrz

piosenki stękanej.

Jesteś w pełni sobą, kiedy wszystkim wokół

zazdrościsz wszystkiego?

Nie-wszystko, co nie-dobre, nie-dzieje się przeze mnie

Niepotrzebne skreślić.

Jednych tylko śmiechem, a innych z uśmiechem

- czyżby nie tak ludzi traktowało życie?