„Możliwość upublicznienia fotografii prywatnej – jako taka – nie budzi wątpliwości logicznych. Może natomiast budzić daleko idące wątpliwości natury moralnej, gdy realizowana jest w sposób niegodziwy. «Krytyczne działanie komunikacyjne» każe jednak dostrzegać, że każda fotografia publiczna zawiera w sobie «pierwiastek prywatności»: ktoś, lub coś z kimś związane, jest przedmiotem penetracji obiektywu, ktoś wykonał zdjęcie, ktoś je upublicznił, do kogoś jest ono skierowane, ktoś je ogląda itp. Ekspozycja tego pierwiastka w toku analizy sytuacji moralnie problemowej, związanej z danym zdjęciem, przynosi daleko idące konsekwencje, nie tylko poznawcze”.
Więcej w: Wojciech Zieliński, O możliwości krytycznego działania komunikacyjnego w fotografii, w: Sztuki wizualne jako nośniki ideologii, red. M. Lisiecki, Toruń 2009, s. 87-102.
Zob. także: http://docs7.chomikuj.pl/419077034,0,1,Sztuki-wizualne-jako-no%C5%9Bniki-ideologii.doc.
OdpowiedzUsuń