tendencja, orientacja, dążność, prąd kształtujący, organizujący normatywną refleksję nad moralnością – na danym etapie rozwoju lub na danym obszarze myśli etycznej – wokół idei, wartości: 1) uzna(wa)nych za kluczowe; 2) akceptowanych ze względu na tradycję dotychczasowego ich występowania lub np. siłę autorytetu ich twórców lub orędowników; 3) powstających, uaktywniających się w wyniku przeobrażeń społeczno-kulturowych, cywilizacyjnych itp. i w wyniku związanego z tymi przeobrażeniami komplikowania się doświadczenia moralnego.
Więcej w: Wojciech Zieliński, Kierunek etyczny, w: Słownik bioetyki, biopolityki i ekofilozofii, red. M. Ciszek, Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Warszawa 2008, s. 146-147.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz