„i fallibilistycznie prowadzony spór o kształt Europy to […] racjonalno-krytyczny spór o idee, w którym żadna ze stron nie ma monopolu prawdy, ale zarazem, w którym każda ze stron podlega regulatywnej idei prawdy, jako aksjologicznemu wyznacznikowi dążeń do rozwiązań możliwie najlepszych. Jest to zatem spór zaangażowany na poziomie metaprzedmiotowym w bezkompromisowe dążenie do owego aksjologicznego horyzontu, ale zarazem spór otwarty na wszelkie treści przedmiotowe, które idei europejskiej jedności mogą jak najlepiej służyć, niezależnie od tego, kto jest ich dotychczasowym materialnym dysponentem. Owocem tak pojętego sporu może być tylko bardzo skromny, negatywistyczny projekt europejskiej wspólnoty, będący de facto jedynie wciąż aktualizowaną listą treści, które społecznemu integrowaniu naszego kontynentu bez wątpienia nie służą”.
Więcej w: Wojciech Zieliński, Powściągliwość i fallibilizm w sporze o kształt Europy, w: Unia Europejska a społeczeństwo obywatelskie, red. R. Paradowski, Poznań 2005, s. 223-229.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz