„Chcąc zachować specyfikę własnej profesji i realizować właściwe jej cele, socjolog musi sobie zadawać pytanie: czemu służyć ma analizowanie pojęć? Ten praktycystyczny postulat dotyczy także etyka, zwłaszcza zorientowanego empirycznie, a mówiąc inaczej, dotyczy każdego krytycznego racjonalisty w naukach społecznych, którego aspiracje poznawcze uwzględniają także konsekwencje praktycznego zastosowania formułowanych teorii. Czemu zatem służyć ma analizowanie pojęcia dyskursu aksjologicznego, podejmowane w przestrzeni refleksji konfrontującej socjologiczną, opisową analizę rzeczywistości społecznej z próbą etycznego, czy szerzej, aksjologicznego unormowania wybranego jej obszaru?
Odpowiedź wydaje się być co najmniej dwupoziomowa: z jednej strony chodzi bowiem o teoretyczne rozpoznanie pojęcia dyskursu w takiej formie, w jakiej funkcjonuje ono w przestrzeni życia społecznego; z drugiej – o przyczynienie się do jego uobecniania w tej przestrzeni w formie etycznie zaprojektowanej. Innymi słowy, teoretyczna analiza pojęcia dyskursu aksjologicznego wiedziona jest m.in. interesem jego praktycznego, aktywnego udziału w kształtowaniu społecznej przestrzeni jego użytkowników”.
Więcej w: Wojciech Zieliński, Wielość racjonalności w dyskursie aksjologicznym, w: Kulturowe instrumentarium wolności. Etyka i prawo, red. R. Paradowski, Poznań 2005, s. 61-70.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz