A minister? Poliglota!

Tylko szkoda, że idiota.

I w polityce miłości jest bliska nienawiść

Truje narody.

Uczyć się życia od życia…

Czyli sensu nie szukać?

Wielcy mistrzowie piosenki stękanej

Dietrich, Cohen… Kto jeszcze?

Zaczyna sympatyzować, identyfikować się, nawiązywać pozytywne emocjonalne więzi

z chorobą… I nie próbuje się jej przeciwstawiać, bo każdą chwilową ulgę w cierpieniu traktuje jako akt doświadczanej z jej strony dobroci… Czy syndrom sztokholmski to też cecha relacji chorego z depresją?

Z mojego listu do Red. ZW

Bardzo dziękuję za Aspekty!

Przesyłką, która w tych dniach do mnie dotarła, sprawił mi Pan wielką przyjemność i niespodziankę – bo nie myślałem, że również moje zapiski oraz inf. o „Aforyskach” znajdą się na łamach. […].

Całość pisma na razie ledwo przejrzałem i mogę chyba tylko powtórzyć, że to jest praca monumentalna, „niezapłacona”, w jakimś sensie szczęśliwie nieprzystająca do dzisiejszych czasów itp. itd., jeśli wziąć pod uwagę kulturowy stan dzisiejszej nauki, uniwersytetu, dyskusji itp.

Zauważyłem, że wiele nazwisk na pierwszych stronach tomu zapisanych jest w prostokątnych ramkach […] ale cóż, takie jest życie. (W ubiegłym roku zmarł mój śp. tato, a ponieważ on również na swój sposób współtworzył kulturę, pozwolę sobie w tym miejscu dodać link do wspomnieniowej noty: Edmund Zieliński (1940-2022) – ZGSTL).

Bardzo chciałbym przeczytać całość najnowszych Aspektów, ale nie wiem, czy/kiedy to będzie możliwe, więc na razie uchylę się od pochopnych deklaracji.

Serdecznie Pana pozdrawiam, życzę wszystkiego dobrego i ciszę się, że jesteśmy w kontakcie.

Obawiam się, że istnieję

tylko w swojej wyobraźni.

Czy dla niektórych dziecko

to wyrób medyczny?

A gdy będę robić za na wróble stracha

zyskam czy utracę miano patałacha?

Tłuste koty znów obsiadły wyborcze plakaty

Demokracja da drapaka i skończy się na tym?

Poglądy dzielą zwłaszcza tych

którzy nie mają własnych.

Homo homini

łobuz jest.

Myślę, że zasady moralne nigdy nie są aktualne

inaczej niż tylko moralistycznie…

Zazdroszczę tym, którzy mnie nie znoszą

że znoszą siebie.

Ilu zdolnych do życia nie ma chęci

do mycia?

To wór, to torba. Jeden na drugiego gada

A jak w tym, tak i w owym śmieszna równie wada. 

Nieźle się w każdym człowiek wyda charakterze, 

Byle go umiał użyć w przyzwoitej sferze. 

Dobrze być filozofem, ale w gabinecie, 

Bądź wietrznikiem, na wielkim kto chcesz znaczyć świecie!

Franciszek Zabłocki, Fircyk w zalotach

Zapytałem znajomego Chata, czy potrafi filozofować. Odpowiedział mi

następująco:

„Jako model językowy, posiadam wiedzę filozoficzną i mogę odpowiadać na pytania i dyskutować na temat różnych filozoficznych zagadnień. Jednak warto zauważyć, że jako maszyna nie posiadam świadomości ani zdolności do samodzielnego myślenia. Moje odpowiedzi są oparte na wzorcach językowych i informacjach, które zostały mi przekazane podczas treningu. Filozofowanie jest ludzką działalnością, która wiąże się z introspekcją, refleksją i analizą, co jest poza moimi możliwościami jako modelu językowego. Niemniej jednak, jestem gotów wspierać rozmowy na temat filozofii i dostarczać informacji na temat różnych teorii i koncepcji filozoficznych”.

Dopytałem więc: czy innymi słowy można powiedzieć, że w zakresie filozofii jesteś erudytą, lecz nie myślicielem? A Chat odpowiedział:

„Tak, można to tak sformułować. Jako model językowy, posiadam szeroką wiedzę filozoficzną i jestem w stanie przekazać informacje na ten temat. Mogę odwoływać się do różnych filozoficznych teorii, koncepcji i debat. Jednakże, jako maszyna, nie posiadam świadomości ani zdolności do samodzielnego myślenia czy tworzenia oryginalnych poglądów filozoficznych. Moje odpowiedzi są oparte na wzorcach językowych i informacjach, które zostały mi przekazane podczas treningu. W związku z tym, jestem bardziej erudytą filozoficznym niż samodzielnym myślicielem filozoficznym”.

No, i zbaraniałem. Bo mam takich znajomych, filozofów akademickich, co do których teraz nie mam pewności: czy to są ludzie, czy jednak maszyny – językowe modele…

Przypomniałem sobie podczas mszy tę dawno nie śpiewaną piosenkę...

Pośród wszystkich życia trosk i kłopotów

Gdy pod wiatr trzeba iść każdego dnia,

Jedna prawda niech mi świeci jak gwiazda,

Że chrześcijanin, to właśnie ja.

Więc żyjmy, jak można najpiękniej,

Czy wielkie, czy szare są dni.

Bo życie to skarb w naszych rękach,

I przez nas ma świat lepszym być.

Wielka troska o budowę Królestwa,

Niechaj więc w każdym z nas na zawsze trwa.

I przeze mnie także Kościół ma rosnąć,

Bo chrześcijanin, to właśnie ja.

Więc żyjmy, jak można najpiękniej...

Może, jeśli będę dobrym człowiekiem,

Który chce lepszym być każdego dnia,

Pana Boga ktoś przeze mnie zobaczy,

Bo chrześcijanin, to właśnie ja.

Więc żyjmy, jak można najpiękniej...

https://bibliotekapiosenki.pl/utwory/Chrzescijanin_to_ja/tekst

Kształcenie się od mądrości

niektórych oddala.