„usystematyzowana, opisowo-normatywna refleksja nad moralnością, zaliczana do grupy teorii relatywistycznych, (z)orientowana wokół (idei) «sytuacji», jako wyznacznika normatywnej właściwości 1) zachowań lub działań nieobojętnych moralnie; i 2) etycznych zasad opisu i oceny tak rozumianych zachowań lub działań”.
Więcej w: Wojciech Zieliński, Etyka sytuacyjna, w: Słownik bioetyki, biopolityki i ekofilozofii, red. M. Ciszek, Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Warszawa 2008, s. 92.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz