Największy kłopot z Panem Bogiem chyba jest taki

że On może wszystko, ale niczego nie potrzebuje. Więc też chcieć niczego nie musi.

Był człowiekiem wielu talentów

Do mącenia i mętów.

Z biegiem czasu puchną, inne marszczą się

niektóre przy tym szmacą, mechacą… Gwiazdy pięknego niegdyś formatu.

Czyżby twarz artysty, odkryta w pościeli?

Poznanie? Akt twórczy? Jaka moc je dzieli?

Niektórzy szczytów nie osiągają

inni ze szczytów spadają, a jeszcze inni na nich zostają… I z biegiem czasu ślad po nich ginie.

Bywam wielki w swoich oczach

Przymrużonych.

Starzenie się społeczeństwa sprawia, że jesień życia

rozciąga się na kilka pokoleń.

Dlaczego znowu mówię ci o Bogu?

Bo nie znam nikogo lepszego od Niego.

Z mojego listu do…

O, pardon. Przecież nikt nie napisał.

Obawiam się, że tacy ludzie, których patriotyzm i pojęcie walki

zamknęły się w towarzystwie Czterech pancernych, Sienkiewicza i Klossa, mogą być niebezpieczni na stanowiskach decyzyjnych.

Za uczciwość i prawdę serca

niektórych świat zabija. (Zbigniew Mikołejko)

Był dla innych tak samo, jak dla mnie

Bliski, który przez to nie stał się najbliższy.

Czy to ptak jakiś dumny

albo inne stworzenie?



Wzleci, wkroczy i spełni…

Papierowe marzenie?

Czytam sobie tę poezję…

nie tylko nocą, „kiedy nawet echo skarży się na ciszę” (z wiersza Gabrieli Szubstarskiej, ***, s. 36) i trafiam na taki oto opis przedsenno-porannego doświadczenia:

„Wczoraj przed snem
złożył mi się wiersz
ale pod kołdrą było tak
przyjemnie
ciepło i leniwie
nie zapisałam
a rano
zasuszony bukiet wersów
odpłynął
zapominając o mnie
dzisiaj myślę
że był to mój najpiękniejszy wiersz”

(Bożena Ptak, Mój najpiękniejszy wiersz, s. 38).


Myśli niezapisane często nie powracają…

Żyj tak, żeby dzięki tobie również inni ludzie wiedzieli

że Bóg jest miłością.

Nie bój się myśleć samodzielnie, przecież niektórzy

i tak zarzucą ci uleganie propagandzie.

Blisko egzystują miłość i nienawiść

A chyba najbliżej, gdy obie są własne.

Czy uruchomiono już procedurę eliminowania z życia publicznego

wszystkich, którzy podżegają do wewnętrznych konfliktów w państwie – bez względu na to, jaką pozycję społeczną zajmują i jaką wykonują profesję?

Czy to nie jest paradoks, że myśli zdrowych bywają

bardziej niż myśli chorych chore?

Szukam właściwej miary religijnego postępowania

– między robieniem jaj z Wielkanocy a niepochwalanym nadęciem.

Trudno mi ocenić wpływ cudownej wody

gdy rozum z niej czerpie dla swojej ochłody.

Imponuje mi działanie szlifierki kątowej

Nie razi więc, że pragnie tak wiele atencji.

Nie wiem, gdzie zaklasyfikować niektóre przykłady

śpiewu operowego. Czy rubryka pt. „Materiały psychiatryczne” będzie odpowiednia?

Kiedyś mówiono, że cztery największe polskie żywioły

to etos, patos, bigos i Polmos… Czy to nadal jest aktualne?

Poczuwam się do bycia niekoniecznym składnikiem uniwersum

Czy mam zazdrościć tym, którzy uważają się za składniki konieczne?