Zapewnił, że nie da się

kupić. Był do wzięcia za darmo.

___________
Opublikowano w:
Wojciech Edmund Zieliński, Przymrużenie oka, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2016.

Doniesienie fotograficzne (2)

Wojciech Edmund Zieliński, In der Aprilsonne - zdjęcie publikowane na stronie głównej Kulturverein Harlaching e.V., München, Deutschland (http://kulturverein-harlaching.de/index.html; inf. o autorze zdjęcia - na stronie: http://kulturverein-harlaching.de/impressum.html).

Trudniejsza od sztuki oszczędzania

bywa sztuka niemarnowania.

Znaki czasu

są czasem nieznaczne.

___________
Opublikowano w:
Wojciech Edmund Zieliński, Przymrużenie oka, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2016.

Otrzymał awans, lecz nie spoczął na laurach

- objął katedrę i natychmiast zaczął szukać wyznawców.

___________
Opublikowano w:
Wojciech Edmund Zieliński, Przymrużenie oka, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2016.

Pożytki z przewodniczenia

W ciągu kilkunastu dni czerwca i początków lipca, z racji funkcyjnych dane mi było po raz kolejny przewodniczyć licznym egzaminom dyplomowym w macierzystym Instytucie. Seria kilkudziesięciu takich egzaminów w stosunkowo niedługim czasie to dla mnie zawsze cenna lekcja wiedzy kierunkowej - z zakresu socjologii i filozofii - ale także duża porcja obserwacji zachowań i postaw osób egzaminowanych i egzaminujących. Notka niniejsza jest niewyczerpującym zapisem tego doświadczenia - w kilku punktach przedstawiam to, co zauważyłem już wielokrotnie:

(1) egzaminowanym towarzyszy często niewiara we własne umiejętności samodzielnego myślenia i nieraz wręcz gorączkowe poszukiwanie 'gdzieś w głowie' wyuczonych, encyklopedycznych odpowiedzi na zadane pytania - sytuacja ta, w moim przekonaniu, mówi coś nie tylko o zdających, ale także o sposobie kształcenia, który, może czyniąc zadość własnym dyrektywom biurokratycznym, nie rozwija w pełni twórczego podejścia do uprawianej dyscypliny nauki

(2) niezależnie od powyższego, egzaminowani balansują nieraz pomiędzy sztywnym spięciem a wyluzowaniem, a jedno i drugie nie służy dobrze egzaminacyjnej sprawie - pierwsze powoduje, że posiadana wiedza wydobywa się z trudem, utrudniając uzyskanie wysokiej oceny, drugie niejednokrotnie wprawia w zakłopotanie członków komisji i skutkuje, w razie braku samodyscypliny zdających, koniecznością przywołania 'luzaka/luzaczki' do egzaminacyjnej powagi

(3) w gronie egzaminowanych zauważalny jest brak istotnych kompetencyjnych i społecznych różnic pomiędzy studiującymi stacjonarnie i niestacjonarnie - zarówno w jednej, jak i w drugiej grupie ujawniają się osoby mniej lub bardziej zdolne, pracowite, także zawodowo pracujące, wychowujące dzieci, łączące wiele aktywności i …zestresowane; bywa, że, dające się czasami zauważyć wśród niektórych przedstawicieli kadry akademickiej, 'oko przymrużone' na studiujących zaocznie otwiera się szeroko, gdy osoba egzaminowana z tego grona wykazuje kompetencje, pewność i swobodę wypowiedzi wykraczające daleko powyżej średniej egzaminacyjnej; bywa także, że zdający 'pewniak', uczelniany prymus-aktywista na egzaminie końcowym wypada blado

(4) w gronie pytających spieramy się czasami o kwestie podstawowe - oto ktoś z komisji zadaje protokołowane pytanie, na przykład o jakieś pojęcie elementarne dla przedmiotowej dyscypliny, osoba egzaminowana lepiej lub gorzej na to pytanie odpowiada, by po chwili …ustąpić pola członkom komisji, forsującym własne i, jak się okazuje, nieoczywiste rozumienie spornego pojęcia; rzec można, nauka jest bytem żywym…

(5) miewamy kłopoty z ocenianiem - szukamy uniwersalnego klucza oceny doskonałej, rodzą się więc w niektórych pokusy drobiazgowej formalizacji składników i procesu oceny, co docelowo miałoby zmniejszyć podmiotowy ciężar decydowania o końcowej nocie, duży zwłaszcza wówczas, gdy kolejno egzaminowane osoby okazują się znacznie bardziej 'skomplikowane' niż obowiązująca ich skala oceniania, i gdy po raz kolejny okazuje się, że ocena ocenie pozostaje nierówna…

(6) a gdy zmęczenie przeważa, pojawia się …'głupawka', zarażająca nieraz wszystkich uczestników egzaminu dyplomowego; owszem, na dłuższą metę nie przystoi temu folgować, na krótszą jednak - jest to swego rodzaju wentyl bezpieczeństwa pozwalający przywrócić egzaminowi jego zwyczajne, a więc po prostu ludzkie oblicze.


Zachętę do zebrania i zapisania w blogu tych kilku refleksji zawdzięczam koleżance Dorocie, którą z tego miejsca serdecznie pozdrawiam!

Bruksela, brukselka…

To takie małe główki?

___________
Opublikowano w:
Wojciech Edmund Zieliński, Przymrużenie oka, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2016.

Przez szpary nauki

sączą się prawdy życiowe.

___________
Opublikowano w:
Wojciech Edmund Zieliński, Przymrużenie oka, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2016.